اثربخشي درمان شناختي رفتاري گروهي بر كاهش پرخاشگري كودكان

Effectiveness of Cognitive–Behavioral Group Therapy in Reducing Children’s Aggression

هدف اين پژوهش بررسي تاثير درمان شناختي درماني گروهي در كاهش علايم پرخاشگري كودكان دبستاني بود. روش: پژوهش حاضر از نوع طرح آزمايشي پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمام كودكان (دختر و پسر) دبستان شهر شاهرود در بازه سني 7 الي 12 سال بود كه در سال تحصيلي 91-90 در دبستان هاي شهر شاهرود مشغول به تحصيل بودند. شركت كنندگان به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند. گروه درمان به مدت 10جلسه هفتگي مداخله دريافت كرد. داده ها با پرسشنامه پرخاشگري رابطه اي و آشكار گردآوري و با روش آماري تحليل واريانس چند متغيري تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه درمان شناختي رفتاري گروهي توانسته است باعث كاهش پرخاشگري واكنشي كلامي و رابطه اي در كودكان شود ولي اثري روي پرخاشگري جسماني نداشته باشد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه بهبود در تمامي مولفه‌هاي پرخاشگري حاصل نشد. اما رضايت بخش بودن درمان شناختي رفتاري گروهي بر كاهش پرخاشگري كودكان دبستاني، مي تواند راهي موثر در بهبود رفتارهاي كودكان باشد.

The aim of this research is to study the effectiveness of cognitive–behavioral group therapy in reducing aggression symptoms in elementary school children. The research design was experimental pre-test, post-test, and follow-up with experimental group. The population consisted of all 7-12 year-old elementary school children (both male and female) of Shahroud in school year 2011-2012. Participants were randomly divided into two groups of 20. The treatment group received intervention for ten sessions a week. Data were collected by relational and overt aggression questionnaire. They were analyzed by multivariate analysis of variance. Results showed that cognitive-behavioral group therapy reduced both verbal reactive and relational aggression in children but had no effect on physical aggression. While all components of aggression were not affected by the cognitive-behavioral group therapy, it could improve childrenʹs behaviors