تاثير كار با گِل بر پرخاشگري كودكان دبستاني

Effectiveness of Work with Clay in Reducing Primary School Children’s Aggression

هدف پژوهش حاضر تعيين تاثير گِل درماني بر پرخاشگري كودكان دبستاني 7-12 ساله بوده است. به اين منظور در مرحله نخست 35 كودك مبتلا به پرخاشگري از بين مدارس ابتدايي منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران با توجه به معيارهاي خرده مقياس پرخاشگري CBCL انتخاب شدند. سپس آنها به تصادف، در دو گروه كنترل و آزمايش (14 و 21 نفر) جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش در جلسه هاي كار با گِل شركت كردند وگروه كنترل در انتظار ماندند. ارزيابي هاي مربوط به دو گروه بلافاصله بعد از جلسه هاي درماني و دوباره حدود 2 ماه بعد از آن انجام شد. در نهايت داده ها براساس تحليل واريانس تكرار اندازه-ها ( طرح آميخته بين × درون گروهي) مورد تحليل قرار گرفتند.F مشاهده شده ناشي از تحليل نتايج به دست آمده نشان داد كار با گِل توانسته است پرخاشگري كودكان گروه آزمايش را نسبت به گروه كنترل كاهش دهد. اين امر در پي گيري نيز ثبات مناسبي را دارا بوده است.

This study seeks to determine the effect of clay therapy on the aggression of 7-12 years-old school children. For this purpose, 35 aggressive elementary school children of Tehran were selected according to the aggression scale of CBCL test. Then, they were randomly divided into control (n=14) and experimental groups (n=21). The experimental group went under clay therapy while control group received no treatment. The two groups were evaluated immediately after the treatment session and two months later. Data were analyzed based on the repeated analysis of variance (between-within the mixed group). The F parameter showed that clay therapy is able to reduce the aggression of the experimental group in comparison to the control group. These results were also observed during follow-up period.