بررسي صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري بر اساس خود ارزيابي

مقدمه: كسب صلاحيت باليني توسط دانشجويان، هدف نهايي و معيار اثربخشي آموزش پرستاري ذكر شده و شامل توانمندي به كار گيري دانش و اطلاعات، ارتباط و مهارت هاي بين فردي، حل مشكل و مهارت هاي فني آنان مي باشد. هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري است. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- تحليلي از نوع مقطعي است كه در سال 1390 انجام شده است. نمونه گيري به شيوه تمام شماري بر روي 90 نفر از دانشجويان ترم پنجم تا هشتم دانشگاه علوم پزشكي سبزوار انجام گرفته است. ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه محقق ساخته صلاحيت باليني بود كه سوالات آن در سه حيطه شناختي، عاطفي و رواني حركتي تنظيم گرديد. روايي اين پرسشنامه از طريق روايي محتوي و پايايي اين ابزار با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ، 94/0 تعيين گرديد. روش تكميل پرسشنامه خود ارزيابي بود. دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 16 تحليل شدند. يافتهها: ميانگين نمرات در دو حيطه عاطفي و رواني حركتي به ترتيب 32/3 و 32/3 بوده و دانشجويان ميزان صلاحيت باليني خود را در اين دو حيطه، كمي بالاتر از متوسط ارزيابي نمودهاند (001/0 > P). در حيطه شناختي نيز تفاوت ميانگين اين حيطه (05/3) با مقدار جامعه معنادار نيست؛ به عبارتي پاسخ دهندگان ميزان صلاحيت خود را در اين حيطه در سطح متوسط ارزيابي كرده اند. به طوركلي ميتوان نتيجه گرفت، دانشجويان صلاحيت هاي خود را به طور معناداري بيش از متوسط (3) ارزيابي نموده اند (001/0 > P). نتيجهگيري: دانشجويان صلاحيت باليني خود را كمي بالاتر از متوسط ارزيابي نموده اند. دستيابي به نتيجه مطلوب حداكثري، به ثمر بخش بودن آموزش و مصرف بهينه امكانات و منابع اشاره دارد. بنابراين بايد به دنبال راه هايي بود تا ميزان كسب صلاحيت باليني در دانشجويان در طول و پس از دوره آموزش پرستاري به بالاترين ميزان ممكن برسد.