نقش خوش‏رويي و خوش‏زباني در خانواده و روابط اجتماعي

The Role of Good Temperedness and Good Language in Family and Social Relations

از مسايلي كه در روابط اجتماعي، جايگاه ويژه‏اي به خود اختصاص داده است، عوامل تاثيرگذار در محو تنش و ايجاد آرامش در زندگي اجتماعي است. پژوهش پيش‏رو، به بررسي چگونگي تاثير خوش‏رويي و خوش‏زباني در روابط اجتماعي اشاره دارد و به اهميت، نشانه‏ها، كاركردها و مهارت‏هاي هريك در احساس نشاط، اميد و تلاش افراد جامعه پرداخته است تا از اين طريق، بتواند زندگي آرامي را به ارمغان آورد. روش تحقيق در اين پژوهش روش توصيفي ـ تحليلي است كه با تكيه بر منابع ديني و رويكرد برآمده از علوم معاصر به استخراج نتايج پرداخته است. يافته‏هاي تحقيق نشان مي‏دهد: خوش‏رويي با به‏كارگيري مهارت چشمي و لبخند، كينه‏زدايي، پايان دادن به دشمني، الفت و محبت، قرب به خدا و فرجام نيك را به دنبال دارد و خوش‏زباني با مهارت تجسم پايان كار، مرور رفتار، بازي ارتباط، بهره‏مندي از شوخي، خاموش‏سازي و تقويت مثبت، مي‏تواند صفاي زندگي، امنيت، عزت و عاقبت به خيري را به همراه داشته باشد.

The factors which contribute to rising tension and bringing quiescence to social life are of special importance in social relations. The present paper reviews how good temperedness and good language influence social relations and studies the importance, signs, functions and skills of these two moral factors and their role in providing the members of society with a sense of happiness, hope and endeavor and make them live a peaceful life. A descriptive-analytical method is used in this paper whose findings which concludes that good temperedness results in the end of hatred and enmity, and brings friendliness and affection, nearness to God and happy end when one uses the eye and smile skillfully and through the use of a good language a pleasant life, security, dignity and happy end will be accessible when such skills like realization of the final end, reviewing the behavior, the game of relationship, using fun, extinction and positive reinforcement are taken into consideration.