هوش معنوي و رابطه آن با برخي از ويژگي هاي جمعيت شناختي و طبي در سالمندان مقيم منازل

Relationship between Spiritual Intelligence and Medical- Demographic Characteristics in Community-dwelling Elderly

سابقه و هدف: هوش معنوي در بردارنده نوعي سازگاري و رفتار حل مساله است و فرد را در جهت هماهنگي با پديده هاي اطراف ياري مي نمايد. در سالمندي پرداختن به معنويات نسبت به ساير دوره هاي زندگي پر رنگ تر مي شود. اين مطالعه با هدف تعيين هوشي معنوي در سالمندان مقيم منازل شهر ساري و رابطه آن با برخي ويژگي هاي جمعيت شناختي و طبي انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيف- تحليلي از نوع مقطعي كه بر روي 200 سالمند مقيم منازل شهر ساري انجام شد، معيارهاي ورود به مطالعه سن بالاي 60 ، توانايي انجام مصاحبه و تمايل به همكاري بود . ابزار گردآوري 4 نياز به تقويت / اطلاعات پرسشنامه اطلاعات فردي و مقياس هوش معنوي استاندارد 83 عبارتي بود. ميانگين كم تر از 30 و روش هاي SPSS هوش معنوي و بالاتر به مفهوم هوش معنوي بالاست. اطلاعات پس از جمع آوري با استفاده از نرم افزار تجزيه و تحليل گرديد. T-TEST ،Tukey HSD ،ANOVA آماري ميانگين، انحراف معيار و 5 با / 2 و حداكثر 27 / يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد حداقل نمره هوش معنوي در سالمندان مورد مطالعه 33 0 است. سالمندان مورد مطالعه به استثناي سنين بالاي 70 سال نياز به تقويت هوش معنوي داشتند. از بين /48 ± 4/ ميانگين 09 (p= 0/ و تركيب خانواده ( 05 (p= 0/ وضعيت تاهل ( 04 ،(p= 0/ ويژگي هاي جمعيت شناختي تنها رابطه بين متغيرهاي سن ( 01 با هوش معنوي معني دار بود. اما ارتباط معني دار بين هوش معنوي با ساير متغيرها به دست نيامد . سالمندان سنين بالاي 70 سال، متاهلين و آن هايي كه با همسر و فرزندان زندگي مي كردند از هوش معنوي بالايي برخوردار بودند. 4 و نياز به تقويت هوش معنوي داشتند . به / استنتاج: براساس نتايج اين مطالعه ميانگين نمره هوش معنوي سالمندان 09 نظر مي رسد ارتقا هوش معنوي سالمندان به آنان كمك مي كند به سازگاري پايدارتري دست پيدا كرده و با داشتن يك روحيه متعادل، زندگي با كيفيت مطلوب تري را سپري نمايند.

Background and purpose: Spiritual intelligence includes the mental flexibility to make adjustments, deal with problems, and respond appropriately to life events. This study aimed to determine the relationship between spiritual intelligence and demographic characteristics in community-dwelling elderly. Materials and methods: This cross-sectional study was conducted in 200 elderly living in Sari, Iran. The inclusion criteria for participation in the study were being 60 years or older, the ability to be interviewed and the consent to be involved. To collect the data demographic features were recorded and Spiritual Intelligence Scale (consisting 83 standard questions) was used. An average score of less than 4.30 indicated a low level of spiritual intelligence, while higher scores suggested that the subject’s spiritual intelligence level was high. The data was analyzed using ANOVA, Tukey HSD and t-test in SPSS. Results: The minimum score for spiritual intelligence in elderly subjects was 2.33 and the maximum was 5.27, with a mean of 4.09±0.48. The subjects except those aged over 70 years-of-age needed to strengthen their spiritual intelligence. Demographic characteristics showed a significant relationship between age (P=0.01), marital status (P=0.04), and family composition (P=0.05) and spiritual intelligence. However, the relationship between spiritual intelligence and other variables were not significant. The elderly aged over 70 years, who were married and those who lived with their wives and children, had high spiritual intelligence. Conclusion: In this study elderly with a mean spiritual intelligence score of 4.09 could benefit from strengthening their spiritual intelligence. It seems that improving spiritual intelligence may help the elderly to attain greater stability in their lives, become more adaptable, and maintain a more balanced mood, all of which would result in a better quality of life.