مطالعه مورد- شاهدي كاركردهاي اجرايي بيماران دوقطبي يك در مرحله بهبود

Executive Functions in Patients with Bipolar I Disorder in Recovery Phase: A Case-Control Study

سابقه و هدف: كاركردهاي اجرايي شامل مجموعه اي از مهارت هاي شناختي اند كه مسيول طراحي، شروع و توالي رفتار پيچيده معطوف به هدف و نظارت بر آن هستند. اگرچه اختلال در اين كاركردها در فاز حاد اختلال دوقطبي بديهي است اما منابع موجود، اختلال آن ها را به عنوان يك اشكال زمين هاي اساسي در اين بيماران مطرح نمود هاند. هدف پژوهش حاضر مقايسه كاركردهاي اجرايي و احتمال آسيب به لوب پيشانيبين بيماران دوقطبي يك در مرحله بهبود، با افراد فاقد اين اختلال بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش (علي- مقايسه اي) مورد- شاهدي، جامعه آماري شامل تمام بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي نوع يك مراجعه كننده به درمانگاه ويژه بيمارستان ابن سينا ي شهر مشهد از تير تا آبان ماه 1390 مي باشد كه به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 بيمار بر اساس معيار هاي ويراست چهارم راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني به تشخيص روان پزشك انتخاب شدند. گروه شاهد، 30 نفر از افراد بدون هيچ گونه سابقه ي روان پزش كي بودند . براي دوگروه، آزمون هاي افسردگي هاميلتون، درجه بندي مقياس مانياي يونگ و دسته بندي كارت هاي ويسكانسين اجرا شد . آزمون هاي آماري تي مستقل و يو من ويتني تحليل گرديدند. ،SPSS داده ها بانرم افزار يافته ها: نمرات گروه شاهد نسبت به مورد در تمامي شاخص هاي آ زمون ويسكانسين (خطاي كل، خطاي در جا .(p < 0/ ماندگي و تعداد طبقات) به طور معني دار بالاتر بود( 05 استنتاج: كاركردهاي اجرايي بيماران دوقطبي در مقايسه با گروه فاقد اختلال حتي در فاز بهبود با گروه شاهد تفاوت معني دار دارد. با توجه به مناسب بودن تست ويسكانسين جهت ارزيابي كاركردهاي لوب پيشاني و نتايج گروه مورد نسبت به شاهد، احتمال آسيب در بيماران مذكور وجود دارد.

Background and purpose: Executive functions include cognitive skills responsible for the design, initiation and sequencing of complex behaviors. Impairment in these functions is obvious in acute phase of bipolar disorder but available resources demonstrate this impairment as a major problem in bipolar patients. This research was conducted to compare executivefunctions and possibility of having frontallobe damage among bipolar I patients in their recovery phase and people without this disorder. Materials and methods: This cross-sectional study included all the patients suffering from bipolar I disorder, attending Ibn-e-Sina Hospital in Mashhad during July to December 2011. Thirty patients diagnosed with bipolar I disorder were chosen according to DSM-IV-TR and psychologistʹs identification criteria. The control group included 30 ordinary people who did not have any psychological background. To collect the data the Hamilton Rating Scale for Depression, Young Mania Rating Scale, and Wisconsin Card Sorting Test were applied. The data was analyzed using independent T and U-Mann Whitney tests in SPSS. Results: There was a significant difference among control and case groups in all indices of Wisconsinʹs test (total error, perseveration error, number of categories) (P < 0.05). Conclusion: Executive functions of bipolar patients showed a significant difference in recovery phase compared to those of the control group. According to suitability of Wisconsin test for evaluating functions of frontallobes and significant results among these two groups, there is a high possibility of frontallobe damage in patients with bipolar disorder.