اثر مكمل ويتامين C بر استرس اكسيداتيو، شاخص‌هاي التهابي و پروفايل ليپيدي در حالت ناشتا و بعد از صرف غذا در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

Effect of Vitamin C Supplementation on Fasting and Postprandial Oxidative Stress, Inflammatory Markers and Lipid Profiles in Type 2 Diabetic Patients

مقدمه: با توجه به اهميت ديابت مليتوس به‌عنوان يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي اندوكرين و از جمله مهم‌ترين مشكلات بهداشتي در حال رشد، كه با افزايش توليد راديكال‌هاي آزاد و كاهش سيستم‌هاي دفاع آنتي‌اكسيداني به ويژه در وضعيت بعد از صرف غذا همراه است، در پژوهش حاضر به بررسي اثر مكمل آنتي‌اكسيداني ويتامين C بر استرس اكسيداتيو، شاخص‌هاي التهابي و پروفايل ليپيدي در حالت ناشتا و بعد از صرف غذا در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 پرداخته شد. مواد و روش‌ها: افراد مورد بررسي در پژوهش حاضر 30 فرد مبتلا به ديابت نوع 2، با دامنه‌ي سني 25 تا 65 سال بودند. آزمودني‌ها به‌طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه آزمون روزانه 1000 ميلي گرم كپسول ويتامين C و گروه شاهد معادل آن كپسول دارونما به مدت 6 هفته دريافت كردند. در ابتدا و انتهاي دوره از هر دو گروه پس از 12 ساعت ناشتايي و 2 ساعت بعد از صرف يك وعده‌ي غذايي حاوي 80 گرم چربي، خون‌‌گيري به عمل آمد و سطح مالون‌دي‌آلدهيد (MDA)، اينترلوكين-6،hs-CRP و پروفايل ليپيدي سرم در حالت ناشتا و بعد از صرف غذا اندازه‌گيري شد. داده‌هاي به دست آمده توسط نرم‌افزار آماري SPSS نسخه‌ي 11 و آزمون من ـ ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: مصرف ويتامين C سطح سرمي MDA ناشتا (006/0=P) و بعد از صرف غذا (001/0 > P) را نسبت به گروه شاهد به‌صورت معني‌داري كاهش داد، اما تغيير معني‌داري در پروفايل ليپيدي و شاخص‌هاي التهابي مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: تجويز كوتاه مدت ويتامين C با كاهش MDA در حالت ناشتا و بعد از صرف غذا ممكن است بتواند مانع عوارض قلبي ـ عروقي ديابت گردد.

Introduction: Diabetes mellitus is one of the most wide spread endocrine disorders and among the most important developing health issues. This disease is associated with increased free radical production and decrease in antioxidant defense systems. In this study we evaluated the effect of vitamin C supplementation on fasting and postprandial oxidative stress, inflammatory markers and lipid profiles in type 2 diabetic patients. Materials and Methods: Thirty patients with type 2 diabetes (age range 25 to 65 years) were randomly divided into two groups, 1) treatment with vitamin C (1000mg/d) and 2) the placebo group. They were supplemented for 6 weeks, after which we measured malondialdehyde, IL-6, hs-CRP and lipid profiles in fasting and postprandial state (after a breakfast containing 80g fat, the same as the first day of the study). Data analysis was carried out using Mann Whitney U test, with P < 0.05 being significant by SPSS software version 11. Results: Results showed a significant decrease in fasting (p=0.006) and postprandial MDA (p < 0.001) in the vitamin C group compared to controls but there were no significant changes in inflammatory markers and lipid profiles in the fasting and postprandial states. Conclusion: This study suggests that short term vitamin C supplementation can decrease fasting and postprandial oxidative stress, and thereby possibly prevent diabetes complications.