مقايسه‌ي 6 هفته تمرين‌هاي مقاومتي و تحريك‌هاي الكترومغناطيس پالسي بر آلكالين فسفاتاز تام، كلسيم، فسفر، كورتيزول و متغيرهاي تن‌سنجي در زنان يايسه‌ي مبتلا به پوكي استخوان نوع اوليه

The Comparison of 6-Week Resistance Training and Pulsed Electromagnetic Field on Talp, Ca, P, Cortisol, and Anthropometric Parameters in Osteoporotic Postmenopausal Women

مقدمه: با توجه به حساسيت استخوان نسبت به تحريك‌هاي مكانيكي، يكي از راه‌هاي بالقوه براي درمان پوكي استخوان، اعمال بارهاي فيزيكي در مقياس باليني است. در پژوهش حاضر اثر تمرين‌هاي مقاومتي و ميدان الكترومغناطيس پالسي بر آنزيم آلكالين فسفاتاز تام، كلسيم، فسفر، هورمون كورتيزول و متغيرهاي تن‌سنجي در زنان يايسه‌ي مبتلا به پوكي استخوان نوع اوليه با هم مقايسه شد. مواد و روش‌ها: 30 زن دچار پوكي استخوان يايسه (48 تا 65 سال) به صورت تصادفي در سه گروه ميدان الكترومغناطيسي (مگنت)، تمرين مقاومتي و كنترل قرار گرفتند. درمان در گروه مگنت شامل اعمال 45 دقيقه پالس مربعي با فركانس30 هرتز و شدت 40 گوس بود، و در گروه ورزش شامل 45 دقيقه تمرين‌هاي مقاومتي تنه، اندام فوقاني و تحتاني با 85-50% 1RM بود كه به صورت پيشرونده طي 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. گروه كنترل طي 6 هفته ملزم به رعايت الگوي فعاليت و رژيم غذايي معمول گرديد. آلكالين فسفاتاز تام، كلسيم، فسفر و هورمون كورتيزول خون قبل و بعد از 6 هفته اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: ميزان ALP تام در هر دو گروه مگنت و تمرين‌هاي مقاومتي نسبت به كنترل و مقادير پايه افزايش معني‌داري داشت. توده‌ي چربي در تمرين مقاومتي نسبت به كنترل و مقادير پايه كاهش، و در گروه كنترل افزايش معني‌دار نشان داد. ميزان كلسيم، فسفر و كورتيزول در هيچ گروهي تغيير معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري: با توجه به افزايش ALP تام در دو گروه مداخله به نظر مي‌رسد استفاده از ميدان‌هاي الكترومغناطيسي جايگزين مناسبي براي افزايش سوخت و ساز استخوان در بيماران دچار پوكي استخوان شديد باشد.

Introduction: Considering the high sensitivity of bone to mechanical stimulations, one of the potential ways of impressing bone tissue in clinical perspective, is applying physical and mechanical loads. In this study, we compared the effect of progressive resistive exercise versus pulsed electromagnetic fields on total ALP, calcium, phosphorus and cortisol, and anthropometric variables in primary postmenopausal osteoporotic women. Materials and Methods: Thirty estrogen-deficient postmenopausal women were assigned randomly to pulsed electromagnetic field therapy (PEMF), resistance training (RT), and control groups. Treatment in the PEMF group consisted of 45 min induction of rectangular wave with frequency of 30 Hz and intensity of 40 Gauss; the RT group consisted of performing trunk, upper and lower body resistance exercises that progressed during 6 weeks from 50% to 85% 1RM, for approximately 45 min, 3 days/week. Throughout this duration of six weeks, the control group was requested not to change their physical activity routines and dietary intakes. Blood total ALP, Ca2+, P, and cortisol was measured before and after 6 weeks. Results: After 6 weeks of PEMF or RT, total ALP increased significantly in the control group. Fat mass was significantly decreased in RT group after 6 weeks and increased significantly in controls. In all groups serum Ca, P, and cortisol showed no significant changes after 6 weeks. Conclusion: Regarding the increase of total ALP in the RT and PEMF groups, it seems that PEMF can be used instead of RT for improving bone metabolism in high risk, severely osteoporotic patients.