كانوني سازي در زبان فارسي

Focusing in Persian

زبان فارسي ازجمله زبان‌هايي است كه در آن كانوني‌سازي رخ مي‌دهد. درنتيجه رخ‌دادِ اين پديده، كه نمونه‌اي از قلبِ نحوي به‌شمار مي‌رود، سازه نحويِ كانوني شده يا در سطح ساخت ظاهري جابه‌جا مي‌شود و يا در سطحِ صورتِ منطقي به جايگاهِ شاخصِ فرافكنِ كانون. يافته ها نشان مي‌دهد كه: (الف) حركت كانوني‌سازي، قبل از بازنمون ، ضرورتاً منجر به خوانشِ تقابلي نمي‌شود، (ب) كانوني‌سازي شامل حركتِ كلِ سازه كانوني‌شده در سطح منطقي است، و فقط حركتِ مشخصه كانون نيست، آن‌‌گونه كه در ادبياتِ مربوط ادعا شده است. (ج) در زبانِ فارسي، كانوني‌سازيِ تقابليِ دو سازه نحويِ ذاتاً غيركانوني نيز امكان‌پذير است.

In Persian, focusing triggers scrambling in which the focused element moves to the specifier of focus projection either in spell-out or in logical form. The results of a study which checked this hypothesis showed that first of all contrastive reading is not the only reading of the focused phrase when focusing happens in spell-out; secondly, contrary to what is reported in the related literature, when focusing happens in LF, both the focused phrase and the focused feature are able to move; and thirdly, the movement of more than one non-inherently focused element is permissible in surface structure of sentences in Persian.