برازش مدل هاي مختلف منحني مشخصه آب خاك بر داده هاي تجربي در كلاس‌هاي بافتي متفاوت استان گيلان

Fitting Different Soil Water Characteristic Curve Models on the Experimental Data of Various Textural Classes of Guilan Province Soils

براي رشد گياهان علاوه بر مقدار آب، پتانسيل ماتريك آب خاك نيز داراي اهميت است. رابطه بين آن دو با عنوان منحني مشخصه آب خاك بيان مي شود. مدل‌هاي بسياري براي توصيف منحني مشخصه آب خاك و برازش بر داده‌هاي تجربي ارايه شده است اما به ندرت توانايي برازش آن‌ها در خاك‌هاي مختلف بررسي شده است. در اين پژوهش 75 نمونه خاك سطحي و زيرسطحي از استان گيلان به‌صورت دست خورده و دست نخورده جمع‌آوري و بعد از تعيين بافت، به گروه هاي بافتي تفكيك شدند. مقدار رطوبت در 12 پتانسيل ماتريك مختلف اندازه گيري شد. تعداد 13 مدل معروف و پركاربرد منحني مشخصه آب خاك بر داده‌هاي تجربي برازش داده شدند. دقيق‌ترين مدل يك بار براي كل داده‌ها، يك بار براي هر گروه بافتي و يك بار هم براي هر كلاس بافتي به تفكيك بر اساس معيارهاي ريشه ميانگين مربعات خطا، ضريب تبيين و ميانگين خطا انتخاب شدند. در بين مدل ها مدل بروكس- كوري، كازوگي و گاردنر كمترين دقت را داشتند. اين نتايج نشان داد كه مدل هاي دكستر و فردلاند- زينگ با توجه به برتري نسبي در دقت پيش بيني در هرسه گروه كل داده‌ها، گروه‌هاي بافتي و در بيشتر كلاس هاي بافتي نسبت به مدل رايج ون گنوختن براي خاك هاي استان گيلان ارجح هستند. چون تفاوت معني داري بين دو مدل دكستر و فردلاند- زينگ از نظر برازش انها بر داده هاي تجربي با توجه به مقادير ريشه ميانگين مربعات خطا و ضريب تبيين وجود نداشت، مدل دكستر نسبت به ديگر مدل‌ها به علت ساد گي شكل معادله براي استان گيلان توصيه مي شود.