رابطه علّي هوش كلي و هوش هيجاني با عملكرد تحصيلي با ميانجي گري اضطراب امتحان و سازگاري در دانش‌آموزان سال اول دبيرستان‌هاي دولتي شهرستان بروجرد

The Causal Relationships of Emotional and General Intelligence with the School Performance as Mediated by Test Anxiety and School Adjustment in First Grade Students of Borujerd Public High Schools

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه علّي متغيرهاي هوش كلي و هوش هيجاني با عملكرد تحصيلي، با ميانجي گري اضطراب امتحان و سازگاري، در دانش‌آموزان سال اوّل دبيرستان‌هاي دولتي شهرستان بروجرد بود. نمونه اين تحقيق متشكل از 395 دانش‌آموز (197 پسر و 198 دختر) بود كه با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. در اين پژوهش، آزمودني‌ها پرسشنامه‌هاي اطلاعات شخصي، آزمون هوشي ريون، مقياس هوش هيجاني پترايدز و فرنهام، مقياس اضطراب امتحان اسپيلبرگر و مقياس سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني را تكميل كردند. عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان از روي معدل پايان سال تحصيلي آن‌ها به دست آمد. تحليل‌ها بر اساس مدل يابي معادلات ساختاري بود. نتايج مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد كه مدل پيشنهادي برازنده داده‌ها است و مسيرهاي مستقيم از هوش كلي به عملكرد تحصيلي و سازگاري مثبت و معنادار است. مسير مستقيم از سازگاري به عملكرد تحصيلي نيز مثبت و معنادار بود. مسير مستقيم هوش هيجاني به عملكرد تحصيلي منفي و معنادار و مسير مستقيم هوش هيجاني به سازگاري مثبت و معنادار بود. مسيرهاي مستقيم هوش هيجاني و هوش كلي به اضطراب امتحان منفي و معنادار بودند. ضريب مسير مستقيم اضطراب امتحان به عملكرد تحصيلي منفي و معنادار به دست آمد. نقش ميانجي گر سازگاري نيز تاييد شد. نتايج نشان داد كه مجموع متغيرهاي هوش كلي، هوش هيجاني، اضطراب امتحان و سازگاري توانستند 59% واريانس عملكرد تحصيلي را تبيين كنند. همچنين، مشخص شد كه نقش هوش كلي در مقايسه با هوش هيجاني در پيش بيني عملكرد تحصيلي برجسته تر است.