بازخواني شاهنامه در گذر از اسطوره به قصه

Raciting Shahnameh, in Passing from myth to tale for children

اين مقاله به بررسي چگونگي استفاده از شاهنامه براي كودكان امروز بر پايه تفكر نظري «شاهنامه در گذر از اسطوره به قصه» مي پردازد. بنياد شاهنامه كه دوره اي از تاريخ اساطيري ايران را دربردارد، بر بستري از اسطوره هاي ايراني فراهم آمده است. اين اسطوره‌ها با گذشت روزگار به تمثيل‌هايي در شاهنامه دگرگون شده و ويژگي هاي مثبت و منفي خود را در رمزها، رازها، نمادها و پيام هاي داستان ها بجا گذاشته است كه برخي از اين آموزه‌هاي اسطوره‌اي، با دنياي كودكان همخواني ندارد. بنابراين بهتر است براي انتقال شاهنامه به كودكان ويژگي هاي منفي اسطوره را از نقطه نظر فرهنگ كودك، از داستان هاي اين كتاب كنار گذاشته، آن را با ويژگي هاي مثبت قصه جايگزين نمود و برش هاي داستاني را در ساختار داستان كوتاه به شيوه اي هنري و ادبي با زباني ساده و گويا به كودكان عرضه كرد.

This research deals with the investigation of how Shahnameh is used for today’s children based on the theory of “Shahnameh moving from myth to tale”. The essence of Shahnameh containing a period of Iran’s mythological history, is based upon the Persian myths which with passage of time have turned into allegories in Shahnameh and have left their positive and negative characteristics in the mysteries, secrets, symbols and messages of the stories some of which do not correspond with the children’ world. Therefore, for familiarizing children with the stories of Shahnameh it seems appropriate to put aside the negative characteristics of myths as far as child’s culture is concerned and concentrate on the positive aspects and in this way sections of the story in a format of a short story can artistically and literarily be presented to them in a simple language.