مقايسه اثربخشي شناخت درماني مبتني بر حضور ذهن با درمان گروهي فعال سازي رفتاري براي افسردگي در ميزان افسردگي و كيفيت زندگي افراد افسرده

Comparison of mindfulness-based cognitive therapy effectiveness with group behavioral activation treatment for depression and quality of life in depressed individuals

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثر بخشي شناخت درماني مبتني بر حضور ذهن و درمان فعال سازي رفتاري براي افسردگي در ميزان افسردگي و كيفيت زندگي دانشجويان افسرده بود. بدين منظور به شيوه غربال گري تعداد 364 نفر از مجموع دانشجويان دانشگاه آزاد ملاير انتخاب شد و از بين آنها دانشجوياني كه حداقل نمره 20 را در آزمون افسردگي بك بدست آوردند انتخاب و در نهايت براساس مصاحبه باليني ساختار يافته براي DSM به صورت تصادفي و با رعايت اصل معادل سازي به 2 گروه شناخت درماني مبتني بر حضور ذهن و فعال سازي رفتاري براي افسردگي تقسيم شدند و به مدت 8 جلسه تحت مداخلات درماني قرار گرفتند. داده هاي مورد نياز توسط مقياس افسردگي بك- نسخه شماره 2- و فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني گردآوري شدند. طرح پژوهش و روش تحليل داده هاي پژوهش طرح تحليل واريانس مختلط بين - درون گروهي(آميخته) بود. نتايج نشان داد كه هر دو مداخله شناخت درماني مبتني بر حضور ذهن و فعال سازي رفتاري براي افسردگي توانستند ميانگين نمرات افسردگي و كيفيت زندگي آزمودني ها را بهبود دهند. در واقع اثر اصلي زمان به لحاظ آماري معنادار بود (p < %5). يعني بين ميانگين نمرات افسردگي و كيفيت زندگي در طي مراحل اندازه گيري تفاوت معني داري ملاحظه شد. اما اثر تعامل و همينطور اثر اصلي بين گروهي از نظر آماري معنادار نبودند (p > %5). به عبارتي بين دو گروه در اثربخشي بر افسردگي و كيفيت زندگي تفاوت معني داري وجود نداشت.

The aim of this study was to compare the effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy and behavioral activation treatment for depression on the depression rate and quality of life in depressed university students. 364 students were chosen from the total number of students of Islamic Azad University Malayer branch using serand method who at least obtained score of 20 from depression test. Then according to structured clinical inventory for DSM, in a random way and with regard to homogenizing basis it was divided in two groups of mindfulness-based cognitive therapy and behavioral activation treatment for depression and participated in 8 sessions. Data were collected through 2th version of Beck’s depression inventory (BDI-II) and short form of world health organization quality of life questionnaire (WHO-QOL). Research design and data analysis method was mixed between within subject analysis of variance. Results showed that mindfulness-based cognitive therapy and behavioral activation decreases the mean of depression scores and increases quality of life in subject. Time main effect was significant (p < 0/05) that is the mean of scores of variables has improved during measurement stage, but interactive effect and main between group effect were not significant (p > 0/05). In other word, there was no significant difference in effectiveness of two treatments.