بررسي نيتريك اكسايد و فاكتور رشد اپيدرمال بزاق در بيماران مبتلا به ديابت و افراد سالم

Evaluation of Salivary Nitric Oxide and Epidermal Growth Factor in Diabetic Patients and Healthy Group

مقدمه: نيتريك اكسايد (No) و فاكتور رشد اپيدرمال (EGF) نقش مهمي را در سيستم‏هاي بيولوژيك بازي مي‏كنند. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات سطوح NO و EGF بزاق در ديابت نوع I و ? و مقايسه آن با گروه كنترل بود. مواد و روش‏ها: در اين مطالعه مقطعي، از 20 بيمار مبتلا به ديابت نوع I و 20 بيمار مبتلا به ديابت نوع ? كه به مركز تحقيقات ديابت شهر همدان مراجعه كرده بودند و 20 فرد سالم كه از نظر سن و جنس با هم يكسان سازي شده بودند، 5 ميلي ليتر بزاق غيرتحريكي جمع‏آوري شد. نيتريك اكسايد كل بر اساس واكنش Griess و فاكتور رشد اپيدرمال نيز توسط تكنيك Anzyme Immuno Assey بررسي گرديد. داده‏ها توسط آزمون t و من ويتني مورد ارزيابي قرار گرفت. سطح معني‏داري آزمون برابر 05/0 > P در نظر گرفته شد. يافته‏ها: ميزان نيتريك اكسايد در بيماران مبتلا به ديابت نوع I در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافته بود (037/0P=)، با اين حال ميزان آن در افراد مبتلا به ديابت نوع II افزايش معني‏داري نداشت (058/0P=). غلظت فاكتور رشد اپيدرمال بزاق در بيماران ديابت نوع ?و ? در مقايسه با گروه سالم افزايش يافته بود (005/0P=) و (037/0P=). ضريب همبستگي بين سطح NO و EGF در بيماران مبتلا به ديابت نوع II 278/0- بود (0235/0=P). يك رابطه آماري معني‏دار بين سطوح نيتريك اكسايد و فاكتور رشد اپيدرمال و قند خون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله A1C وجود داشت (001/0P=). نتيجه گيري: ميزان نيتريك اكسايد در بيماران ديابت نوع I و فاكتور رشد اپيدرمال در بزاق بيماران ديابت نوع I و II افزايش معني‏داري نسبت به گروه كنترل داشت و با شدت بيماري مرتبط بود

Introduction: Nitric oxide (NO) and epidermal growth factor (EGF) play an important role in biologic systems. The aim of the present study was to evaluate salivary NO and EGF levels changes in type I and II diabetes mellitus comparing to the control group. Materials & Methods: In this cross-sectional study, five ml, saliva of 20 patients with type 1 diabetes mellitus and five ml saliva of 20 patients with type 2 diabetes mellitus attended to Hamadan diabetes research center as well as 20 healthy individuals matched according to age and sex, were collected. NO and EGF were assessed via Griess reaction and Immunoassay methods respectively. Data were analyzed by t-test and Mann-Whitney test. Results: Compared to the control group, the level of NO was increased in patients with type I diabetes (P=0.037), while it did not significantly increase in type II diabetes (P=0.058). The level of EGF in diabetic patients was significantly higher than the control group. There was no significant difference between the salivary level of EGF and NO of patient with type 1 and type 2 mellitus diabetes (P > 0.05). The correlation coefficient between NO and EGF levels in type II diabetic patients was -0.278 (P=0.0235). The level of NO and EGF was significantly related to fasting blood sugar and HbA1c (P=0.001). Conclusion: The level of salivary NO in type I diabetes and EGF in type I and II diabetes was higher compared to those of healthy individuals and was related to the severity of the disease.