شناسايي چارچوب كسب‌وكار رسانه‌هاي ديجيتال

Exploring Business Model of Internet-based

رسانه‌ها علاوه بر كاركردهاي ذاتي اطلاع‌رساني و آموزشي، در سال‌هاي اخير، جنبه اقتصادي به خود گرفته‌اند و بويژه، انواع ديجيتال آنها، به عنوان يك منبع درآمد بزرگ و به عبارت ديگر، نوعي كسب‌و‌كار، مطرح شده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، ارايه چارچوبي براي كسب‌وكار رسانه‌هاي ديجيتال مبتني بر اينترنت در ايران است. اين پژوهش از نوع كيفي است و با به كارگيري روش نظريه داده بنياد يا نظريه برخاسته از داده انجام گرفته است. داده‌هاي پژوهش از طريق مصاحبه نيمه ساختاريافته از ميان 12 موسسه رسانه‌اي ديجيتال كشور شامل چهار دسته اصلي توليد‌كنندگان محتوا، فروش محصولات/ خدمات، پشتيباني و نرم‌افزار و تبليغات جمع‌آوري شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه در چارچوب كسب‌وكار رسانه‌اي، شش عامل رسانه ديجيتال، دولت، شركت‌ها و سازمان‌ها، عموم (مشتريان)، شركت‌هاي تبليغاتي و ساير رسانه‌ها، بازيگران اصلي محسوب مي‌شوند كه توازن در تعاملات آنها، موجب دوام و استمرار كسب‌وكار رسانه‌اي خواهد شد.

In addition to their inherent educational and informational functions, media have an economic side, and particularly the digital ones are treated as a great revenue source or a business as a whole. The present study proposes a framework for business in internet-based digital media. This is a quantitative research applying Grounded Theory to reach its objectives. Research data were collected through semi-structured interviews with 12 digital media institutes’ content suppliers, products/services sales persons, IT and technical and advertising staff. Findings indicate that in the media business model, there are six main players, namely, digital media, government, firms and organizations, public (customers), advertising agencies and other media. Establishing balance among these sectors would lead to sustainability of the media business.