بررسي مجدد پايايي و اعتبار مقياس حرمت خود روزنبرگ در ايران

Reinvestigation of the Reliability and Validity of the Rosenberg Self-Esteem Scale in Iran

حرمت خود به «ارزيابي فرد از ارزشمندي خويش» تعريف مي‌شود. اين سازه، نقشي كليدي در تحقيق و نظريه روان‌شناختي ايفا مي‌كند و با بسياري از شاخص‌هاي كنش‌وري مثبت در رابطه است. بررسي انجام‌شده توسط شاپوريان، و همكاران [1] در سال 1987 بر روي مقياس حرمت‌ خود روزنبرگ در ايران حاكي از آن است كه اين مقياس از پايايي (همساني دروني) قابل قبول و ساختاري تك‌بعدي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسي مجدد پايايي (همساني دروني)، و تك‌بعدي بودن اين مقياس در يك نمونه دانشجويي ايراني پس از حدود بيست سال بود. 917 دانشجو از دانشگاه‌هاي تهران و علامه طباطبايي (547 دختر و 370 پسر) وارد مطالعه شدند. همه آزمودني‌ها به مقياس 10‌‌ ماده‌اي حرمت‌ خود روزنبرگ پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي استفاده شد. همساني دروني اين مقياس در نمونه حاضر معادل 83/0 به‌دست آمد. اين يافته مبين آن است كه مقياس حرمت‌ خود روزنبرگ در نمونه دانشجويي ايراني از همساني دروني قابل قبول و مشابه تحقيق شاپوريان و همكارانش برخوردار است. اما بررسي‌ها وجود ساختاري تك‌عاملي براي اين مقياس را مورد تاييد قرار نداد. هم‌راستا با يافته‌ها بعضي‌ از كشورهاي ديگر دنيا، تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي، حاكي از وجود دو عامل با عناوين عدم تحقير خود و دوست‌داري خود در اين مقياس بود.

Self-esteem is defined as individual’s assessment of his or her own value. This concept plays a central role in psychological theory and research and is related to many indicators of positive functioning. Shapourian et al. study (1987) on Rosenberg self-esteem scale indicates that this scale has acceptable reliability (internal consistency) and is unidimensional. The aim of the present study was to reinvestigate the reliability and unidimensionality of this scale in an Iranian student sample, about 20 years after the original study. Nine hundred and seventeen students of the universities of after Tehran and Allame Tabatabaei (547 females and 370 males) participated in the study; all completed ten-item Rosenberg Self-Esteem Scale. Exploratory and confirmatory factor analyses were used to analyze the data. The internal consistency of this scale in the present study was .83 which indicates that this scale has an acceptable internal consistency. This confirms Shapourian et al. findings. Nevertheless, the analyses did not approve the unidimensionality of the scale. Similar to the findings of other countries, exploratory and confirmatory factor analyses indicated that this scale had a two dimensional structure, namely, lack of self-derogation and self-liking.