بررسي نقش تعاملي پاسخگويي و خودكارآمدي شغلي بر رفتار شهروندي سازماني و رفتار سياسي در بين اعضاي هييت علمي دانشگاه اروميه

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تعاملي پاسخگويي و خودكارآمدي شغلي بر رفتار شهروندي و رفتار سياسي اعضاي هييت علمي دانشگاه اجرا شده است. جامعه‌ي آماري اين پژوهش كليه اعضاي هييت علمي دانشگاه اروميه بوده كه از ميان آنها 206 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بوده، براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي استاندارد استفاده شد. نتايج رگرسيون تعديل‌كننده حاكي از نقش تعاملي پاسخگويي و خودكارآمدي شغلي بر رفتار شهروندي است. به اين صورت كه براي افرادي با احساس خودكارآمدي بالا افزايش پاسخگويي همراه با افزايش رفتار شهروندي است و بالعكس براي افرادي با خودكارآمدي پايين افزايش پاسخگويي همراه با كاهش رفتارهاي شهروندي است. در عين حال نتيجه تحليل داده‌ها حاكي از عدم‌تاييد فرضيه دوم پژوهش بود؛ يعني نقش تعاملي پاسخگويي و خودكارآمدي بر رفتار سياسي تاييد نشد. به اين صورت كه در هر دو گروه اعضاي هييت علمي با خودكارآمدي بالا و پايين، افزايش پاسخگويي منجربه افزايش رفتار سياسي مي‌شود.

This research has been performed with the purpose of investigating the interactive role of accountability and job self-efficacy on organizational citizenship behavior and political behavior of the faculty members. In this research the statistical society included all faculty members of Urmia University, among whom 206 persons was selected through straticulate random samplery methods. The way research done was a description of the cohesion type and was used for gathering information from standard questionnaires. The results of modifier regression signified interactive role of accountability and job self-efficacy on citizenship behavior. In this case, for individuals of high sense of self-efficacy, replication growth is accompanied with increase of citizenship behaviors, and conversely for individuals of low self-efficacy, replication growth is accompanied with decrease of citizenship behaviors. At the same time, data analysis signified insusception of second hypothesis of the research, meaning, the interactive role of accountability and self-efficacy on political behavior was not confirmed. Thus, in both groups of faculty members with low and high self-efficacy, replication growth causes increase of political behaviors.