بررسي ميكرو آلبومينوري و عوامل خطر مرتبط با آن در بيماران ديابتي نوع دو

Evaluation of Microalbuminuria and its Related Risk Factors in Patients with Type II Diabetes Referred to Endocrinology Clinics in Sari, 2003-2009

سابقه و هدف : ديابت شيرين كه ناشي از اختلال در ترشح انسولين مي باشد، سبب عوارض كوتاه مدت و دراز مدت زيادي مي شود. نفروپاتي ديابتي و نارسايي كليوي از جمله اين عوارض مي باشد. ميكروآلبومينوري به عنوان يك نشانگر اختلال عملكرد كليه در پيش بيني سير بيماري و تعيين نوع درمان داراي اهميت زيادي مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي ميكروآلبومينوري و نفروپاتي ديابتي و عوامل خ طر مرتبط با آن، در بيماران ديابت ي نوع دو مراجعه كننده به مراكز فوق تخصصي غدد شهرستان ساري بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي از داده هاي پرونده 914 بيمار دچار ديابت نوع دو كه طي سا ل هاي 82 تا 88 به درمانگاه هاي فوق تخصصي غدد مراجعه كردند ، استفاده شد . نمونه ادرار صبح گاهي براي تعيين ميزان دفع آلبومين، قند در تمامي بيماران اندازه گيري شد. HbA1c خون ناشتا، 4 بعد از ظهر و قند 2 ساعت بعد از غذا و يافته ها: از 914 نفر، 879 نفر وارد مطالعه شدند كه شيوع ميكروآلبومينوري در آن ها 45 درصد بود . بين متغيرهاي با ميكرو آلومينوري ارتباط آماري معني داري وجود داشت .(p =0/ و مصرف متفورمين ( 033 (p =0/ شاخص ت وده بد ني ( 02 به طوري كه اندكس توده بدن، در گروه ميكروآلومينوري بالاتر و مصرف متفورمين، درگروه ميكروآلبومينوري كم تر بود. استنتاج: ميكروآلبومينوري يك مشكل اساسي در بيماران ما مي باشد و با توجه به يافت ه هاي مطالعه، توجه به كاهش وزن در اين بيماران ضروري م يباشد.

Background and purpose: Diabetes mellitus due to impaired insulin secretion, leads to short term and long term complications. Some of these complications are diabetic nephropathy and renal failure. The prevalence of diabetic nephropathy is 20-30% in Iran and 20% of type II diabetes and 75% of type I diabetes are affected in 20 years. Microalbuminuria has utmost importance as a marker of renal dysfunction in predicting the course and treatment of disease. The aim of this study was to evaluate microalbuminuria and diabetic nephropathy and their related risk factors in type II diabetic patients referred to endocrine clinics in Sari. Materials and methods: In this study, 914 patients with type II diabetes mellitus who referred to endocrine clinics in Sari from 2003 to 2009 were investigated on the 24-hour urine samples, fasting blood glucose, glucose 2 hours after a meal, glucose 4 pm and HbA1c. Data were entered into SPSS17 statistical software and statistical analysis was performed. Data were extracted from patient records. Results: The prevalence of microalbuminuria was 45% in this study. There was a significant correlation statistically between microalbuminuria and variables; body mass index (P= 0.02), systolic blood pressure (P= 0.05), total cholesterol (P= 0.05), metformin (P= 0.033). Thus, the body mass index, systolic blood pressure and total cholesterol were higher in patients with microalbuminria. And the consumption of Metformin was lower in them. Conclusion: Microalbuminuria is a major problem in our patients and according to study findings, attention to control of blood pressure, reducing of serum cholesterol and weight in these patients is essential.