تاثير آينه درماني بر توانايي مراقبت از خود در بيماران مبتلا به سكته مغزي

The Effect of Mirror Therapy on Self-Care stroke patients

سابقه و هدف : سكته مغزي يكي از علل عمده از كارافتادگي و ناتواني در مراقبت از خود است. بنابراين معرفي و توسعه روش هاي درماني جديد به منظور ارتقا و تسريع مرحله بهبودي بعد از حادثه مغزي ، از لحاظ درماني، اجتماعي و اقتصادي اهميت زيادي دارد. لذا اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آينه درماني بر توانايي مراقبت از خود پس از سكته مغزي به انجام شد. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي تعداد 50 نفر بيمار مبتلا به سكته مغزي در مدت 8 ماه به صورت تخصيص تصادفي در دو گروه كنترل ( 25 نفر ) و آينه درماني ( 25 نفر ) قرار گرفتند . در گروه مداخله، آينه درماني به مدت 30 دقيقه و در 20 جلسه به صورت روزانه يا روز در ميان انجام شد، به اين صورت كه فرد حركات دامنه حركتي اندام فوقاني و تحتاني را توسط سمت سالم در مقابل آينه انجام داده و تنها تصوير آين ه اي آن را مشاهده مي نمود . هر دو گروه آينه درماني و كنترل برنامه معمول توان بخشي (تحريك عصبي - عضلاني و حركت درماني ) را دريافت مي كردند. توانايي مراقبت از خود قبل از مداخله و پايان جلسات پنجم، دهم، پانزدهم و بيستم، با استفاده از ابزار بارتل مورد ارزيابي قرار گرفت. نمره مراقبت از خود در مراحل مختلف و در دو گروه، توسط آزمون تي و تحليل واريانس با مقادير تكراري مقايسه شدند. ساير آزمون هاي به كار رفته شامل من ويتني، كاي اسكوير و آناليز واريانس دوطرفه مي باشد. يافته ها: دو گروه قبل از مداخله از نظر توانايي مراقبت از خود و متغيرهاي مداخله گر تفاوت آماري معن ي داري نداشتند. در پايان جلسه پنجم، دهم و پانزدهم بيماران از نظر توانايي مراقبت از خود تفاوت آماري معن ي دار داشتند اما در پايان جلسه بيستم بيماران در گروه آينه درماني از نظر توانايي مراقبت از خود نسبت به گروه كنترل .(p < 0/05) نتيجه آزمون تحليل واريانس با مقادير تكراري نشان داد گروه و مرحله به .(p > 0/ تفاوت آماري معن ي داري نداشتند ( 05 ولي به صورت متقابل اين (p < 0/ صورت مجزا اثر مع ني داري بر مراقبت از خود بيماران پس از سكته مغزي داشته است ( 05 .(p > 0/ دو تاثيري بر مراقبت از خود بيماران پس از سكته مغزي نداشته است ( 05 استنتاج: آينه درماني به عنوان يك درمان مكمل ساده ، ارزان و مددجو محور مي تواند توانايي مراقبت ازخود بيماران سكته مغزي را تا حدودي بهبود بخشد.

Background and purpose: Stroke is one of major causes of disability and self-care. Therefore, it is important to introduce and develop new treatment approaches in order to improve and enhance post stroke recovery process for medical, social and economical purposes. The aim of this study was to determine the effect of mirror therapy on self-care of patients with stroke. Materials and methods: This study is a randomized controlled-trial conducted on 50 patients with stroke hospitalized randomly; allocated in two groups of control (25 patients) and mirror therapy (25 patients). In the experimental group, twenty 30 –minute sessions were done daily or every other day. The patients did range of motion of their healthy upper and lower extremities in front of the mirror and only observed its mirror image. In addition to mirror therapy in both groups, the routine program (physiotherapy and neuromuscular stimulation) was performed. The ability of self-care was assessed before the 5th, the 10th, the 15th and last sessions of intervention using Barthel Index scale. Finally, the data were analyzed in different phases by t-test and repeated measure. Results: Two groups showed no significant difference in terms of ability of self-care and confounding variables before intervention. The 5th, the 10th and the 15th sessions were significantly different (P < 0.05) but the last session of intervention in mirror therapy group did not significantly improve in comparison with control group after intervention (P > 0.05). Repeated measures showed significantly independent effect on the group and the self-care of patients with stroke (P < 0.05), however, this effect was not interactional (P > 0.05). Conclusion: Mirror therapy can improve the self-care of patients with stroke as a simple, inexpensive and patient-oriented treatment.