مقايسه كيفيت زندگي افراد مبتلا به لكنت با افراد سالم

Comparison of quality of life in people who stutter and normal individuals

زمينه: بر اساس گزارش‌هاي موجود، لكنت به‌عنوان يك اختلال مزمن، تاثير منفي اساسي بر كيفيت زندگي مي‌گذارد. با اين وجود وضعيت كلي كيفيت زندگي افراد مبتلا به لكنت نسبت به ساير موضوعات، كم‌تر مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه جنبه‌هاي مختلف كيفيت زندگي بين افراد مبتلا به لكنت و گروه سالم انجام شد. روش‌ها: در يك مطالعه مقدماتي از نوع مورد-شاهدي، جنبه‌هاي سلامت جسماني، سلامت رواني، روابط اجتماعي و سلامت محيط كيفيت زندگي بين 59 بيمار مبتلا به لكنت و 73 فرد سالم در كرمانشاه مقايسه شد. ميزان همبستگي كيفيت زندگي با شدت لكنت در گروه مبتلا به لكنت بررسي شد. از گونه فارسي فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQoL-BREF)، پرسشنامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و فرم خودگزارش دهي 7 نقطه‌اي شدت لكنت جهت جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي T مستقل، U مان-ويتني و ضريب همبستگي اسپيرمن در محيط نرم‌افزار SPSS 16 تحليل شد. يافته‌ها: كيفيت زندگي افراد مبتلا به لكنت در جنبه‌هاي سلامت جسماني، سلامت رواني و روابط اجتماعي پايين‌تر از افراد سالم بود اما اين اختلاف تنها در حيطه سلامت جسماني معنادار بود (008/0P=). بين شدت لكنت و حيطه‌هاي سلامت جسماني (015/0P=)، سلامت رواني (004/0P=) و سلامت محيط (002/0P=)، همبستگي منفي معنادار به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: افراد بزرگسال مبتلا به لكنت، در مقايسه با گروه سالم، امتياز پايين‌تري در حيطه سلامت جسماني كيفيت زندگي كسب كردند. يافته مذكور اين فرضيه را مطرح مي‌سازد كه در مقايسه با ديگر جنبه‌ها، جنبه‌هاي جسماني كيفيت زندگي تحت تاثير اختلال لكنت بيشتر آسيب مي‌بيند.

Background: Although recent findings suggest that stuttering as a chronic disorder has a substantial negative impact on quality of life (QOL), few systematic research has been conducted in this regard. The aim of this study was to compare the aspects of perceived QOL in people who stutter (PWS) and normal individuals. Methods: In this case-control pilot study, a comparative study was done on physical health, psychological health, social relationship and environmental aspects of QOL between 59 Kurdish-speaking PWS and 73 fluent speakers in Kermanshah, Iran. Standardized Persian versions of WHO QOL-BREF and a demographic questionnaire for data collection were employed. Stuttering Severity was measured using a 7-point self-rating questionnaire. Data was analysed using independent-samples T-test, U Mann Whitney and bivariate correlation. Results: In general, PWS had lower scores on physical health, psychological health and social relationship aspects of QOL compared to normal speakers. However except for physical health aspect of QOL, these differences were not statistically significant. According to the results of bivariate correlation in PWS, there was negatively significant correlation between severity of stuttering and three aspects of QOL including physical health, psychological healthand environment. Conclusion: PWS showed lower physical health compared to their normal peers. Perhaps, this outcome highlights this assumption that physical aspects of QOL are more vulnerable to stuttering compared to the other aspects of daily life.