بررسي اپيدميولوژيكي مصدومان مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان هاي مازندران در سال 1389

Epidemiological Study of Traumatic Injuries in Emergency Departments of Mazandaran Hospitals, 2010

سابقه و هدف: بروز انواع حوادث و آسيب ها و ويژگي هاي مصدومين و علت هاي منجر به حادثه در مناطق مختلف و در زمان هاي متفاوت، متغير است و نياز به بررسي جنبه هاي گوناگون آن ها مي باشد لذا بر همين اساس مطالعه حاضر با هدف بررسي ابعاد اپيدميولوژيكي انواع حوادث و آسي ب هاي رخ داده در مصدومين مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان هاي مازندران انجام گرفته است. مواد و روش ها: در اين پژوهش مقطعي، نمونه هاي مورد مطالعه شامل تمامي موارد مصدومين در اثر انواع سوانح و آسيب هاي مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان هاي مازندران در سال 1389 بوده است كه تعداد آ نها برابر با 58750 نفر مي باشد. داده هاي مربوط به حادثه ديدگان از نظام موجود ثبت مصدومين در اورژانس بيمارستان ها جمع آوري شده است . انجام گرفت و از آزمون هاي آماري توصيفي، كاي دو و تي تست مستقل استفاده گرديد . SPSS آناليز داده ها در نرم افزار 0، در مورد معني داري ملاك قضاوت بوده است. / مساوي و كمتر از 05 P.V مقدار 29 مي باشد. بيشتر /9±17/ 71 درصد مصدومين را مردان تشكيل داده اند. ميانگين سن مصدومين برابر با 01 / يافته ها: 7 10 درصد ) و خرداد / 20 سال قرار دارند. وقوع حوادث در ماه هاي تير ( 6 - 34 درصد) در گروه سني 29 / مصدومين ( 6 70 درصد ) در منطقه شهري رخ داده و بيشتر حوادث / 10/2 درصد) بيشتر از ما ههاي ديگر بوده است. اكثر حوادث ( 6 ) 31 درصد) بوده اند . همچنين ميزان بروز مصدوميت در اثر / 39 درصد) و ضربه و سقوط ( 8 / به ترتيب از نوع ترافيكي ( 8 2306 در 100000 نفر جمعيت بوده است. /7 ، انواع سوانح و حوادث در مازندران در سال 1389 استنتاج: بر اساس يافته هاي پژوهش، حجم عمده بار آسيب ها وحوادث در مازندران از نوع ترافيكي بوده است . همچنين ارقام ذكر شده در نتايج به وضوح اين موضوع را نشان مي دهد كه غالب افراد در مقطعي از زندگي خود، دچار يك حادثه قابل توجه مي شوند. لذا پياده سازي درست برنامه جامعه ايمن به صورت عملي يك نياز اورژانس است كه رمز موفقيت آن در گرو مشاركت و همكاري تمام ارگان ها و سازمان ها است و فراهم آوردن چنين بستري نيازمند عزم ملي است.

Background and purpose: The incidence of injuries and accidents, their types and leading causes and the victimsʹ features are variable in different areas and times. Different aspects of injuries and accidents should be considered in researches thereby. This survey aimed at investigating the epidemiological features of accident and injuries victims attending Mazandaran hospitals, during 2010. Materials and methods: In a cross sectional research, all referred victims of accidents and injuries (n= 58750) to hospitals of Mazandaran province were studied. Required data was collected from existing injuries registration system of hospitals emergency departments. Data analysis was performed in SPSS using descriptive statistics, chi-square and independent t-test. Results: The incidence rate of all injuries was 2306.7 in 100,000 population. Among the victims 71.7% were male. The mean age of cases was 29.9±17.01 and injuries (34.6%) occurred more in the group aged 20-29 years old. Incidence of injuries were higher in June (10.6%) and July (10.2%). Most injuries (70.6%) occurred in urban areas. Road traffic accidents (39.8%) and trauma and falling accidents (31.8%) were the most common injuries. Conclusion: According to the findings, the main cause of injuries in Mazandaran was road traffic accidents that have posed high burden to the province. The aforementioned rate of injuries shows that many people experience some kind of injuries throughout their life. Therefore, practical implementation of the Safe Community Program is an urgent need that should be considered in all national and regional initiatives. The success of such programs largely depends on participation of all agencies, organizations and individuals.