ارتقاي كارآفريني در بخش دولتي؛ بررسي عوامل ساختاري

Promoting Entrepreneurship in Public Sector: A Survey of Structure Factors

در دهه‌هاي اخير، با تغيير رويكردها از اداره امور عمومي به سمت مديريت دولتي، بخش دولتي نيز به‌طور مستمر در صدد دست يابي به كارايي و افزايش اثربخشي عملكرد بوده است، تا جايي كه در نيل به اين اهداف و ارايه خدمات با كيفت بالا به شهروندان، دولت مردان تحت فشار بوده‌اند. كارآفريني دولتي از جمله استراتژي‌هايي است كه با هدف احياي عملكرد دولت به سرعت در بخش دولتي گسترش يافته است و چارچوب‌هايي را براي بخش‌هاي دولتي و غيرانتفاعي ارايه كرده است. اين چارچوب ها به منظور افزايش بهره‌وري و اثربخشي در بخش دولتي و افزايش توان پاسخ-گويي اين بخش توسعه يافته است. با توجه به اهميت اين امر، پژوهش حاضر در صدد بررسي و شناخت عوامل ساختاري موثر بر كارآفريني دولتي است. اين پژوهش، تحقيق توصيفي- پيمايشي از نوع همبستگي است كه در سازمان هاي دولتي استان تهران انجام شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر وجود رابطه بين عوامل ساختاري و عملكرد سازماني از طريق كارآفريني سازماني است.

In recent decades, the approaches have changed from public administration to public management. Accordingly, the public sector has continuously attempted to improve efficiency and effectiveness of its performances. Thus, administrators have been challenged to achieve his goal and deliver quality services to citizens. Public entrepreneurship has developed for reinventing of government performance and introducing the frameworks for public and nongovernmental sectors. These frameworks have been developed for improving of productivity, effectiveness and accountability in public sector. This article surveys the structural factors that may influence public entrepreneurship. The research method is descriptive –survey based on correlation and it was conducted in Tehran public organizations. The results show that there is a significant relationship between structural factors, organizational performance and public entrepreneurship.