الزامات نظام قضايي در زمينه‌ي حقوق و آزادي‌هاي متهمان در مرحله‌ي دادسرا

The judicial system’s obligations about defendant’s rights in the process of tribunal

در دوران نه چندان دور، حاكمان و فرمانروايان در تعامل با زندانيان اعم از متهمان و مجرمان، خود را محدود به هيچ ضابطه‌اي نمي‌دانستند و براي افراد در بند، هيچ گونه حقي قايل نبودند و ايجاد بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها به صورت سياه چال، براي مرگ تدريجي افراد بازداشتي بود. با گذشت زمان و پيدايش انديشه‌هاي مترقي و ظهور انديشمندان بشردوست و نيز پيشرفت علوم از جمله پيدايش علم جرم شناسي، نگاه به متهم و مجرم دگرگون شد و هدف از اعمال مجازات به كلي تغيير يافت. در سايه اين تغيير نگرش، متهمان از وضعيت مشقت بار و ظالمانه‌اي كه حقوقشان را پايمال مي‌كرد، رهايي يافتند و براي دوران بازداشت، صاحب حقوق و برخوردار از امتيازاتي گرديدند. در اين مقاله به منظور تعيين موضع دقيق نظام حقوقي ايران نسبت به رعايت اصل كرامت ذاتي انسان از طريق حفظ و حمايت از حقوق و آزادي‌هاي متهمان به بررسي الزامات نظام قضايي در اين زمينه در مرحله دادسرا مي‌پردازيم.

In the past, rulers and lords didn’t confine their behavior toward prison-ers, including culprits and criminals, to any regulations. They didn’t ob-serve any right for prisoners and the cause of creating prisons and jails in the form of dungeons was just gradual death of prisoners. With passing of time, emergence of progressive thoughts and arise of philanthropist intellectuals and also development of sciences including emergence of criminology, the beliefs about criminals and therefore purposes of issu-ing penalties changed completely. In the shadow of this change, defen-dants rescued from the tyranny that violated their rights and benefited from some rights and privileges. For determining Iran’s juridical system’s exact stands on abiding the inherent magnanimity of human being by means of protection and supporting defendant’s rights and freedoms, the judicial system’s obligations in the process of tribunal within that domain are examined In this article