توسعه مفهومي ارتباط بين صنعت و دانشگاه: از رهيافتهاي عملگرا تا رهيافتهاي نهادگرا

Concept Development of Industry-University Collaboration: From Practical-oriented to the Structural-Oriented Methods

ارتباط صنعت و دانشگاه با توجه به ميزان تاثيرگذاري آن در فرايند توسعه دانش محور و پايدار در طول تاريخ مورد توجه عموم صاحبنظران به خصوص سياستگذاران قرار گرفته و بحثهاي متعددي نيز در باره ابعاد اين ارتباط مطرح شده است. با مروري دقيق بر راهبرد كشورهاي مختلف در اين خصوص، مي توان ديدگاه غالب را نگرشي آميخته با اثربخشي فوري به ارتباط اين دو نهاد از منظر نحوه فعاليت آنها دانست كه به ارايه راهكارهاي مقطعي يا شتابزده اي منجر شده است كه از آن به "راهكارهاي مبتني بر رهيافتهاي عملگرا" تعبير مي شود. اين امر به خصوص در دوران انقلاب صنعتي در كشورهاي توسعه يافته گستردگي داشته است و متاسفانه، امروزه بدون توجه به الزامات زماني و مكاني و نيز علي رغم بازنگري كلي كشورهاي توسعه يافته در رهيافتهاي مذكور، توسط برخي از كشورهاي كمتر توسعه يافته دنبال مي شود. با عبور از دوران صنعتي و رسيدن به دوران فرا صنعتي، بازنگري در روشهاي قديمي و استخراج روشهاي نوين نگرشي جديد را به ارتباط صنعت و دانشگاه ايجاد كرد كه بر تحليل نوع فعاليت اين دو نهاد همراه با در نظر گرفتن تاثير ساير نهادهاي مرتبط استوار است و راهكارهاي استخراج شده با اين ديدگاه را "راهكارهاي مبتني بر رهيافتهاي نهادگرا " مي ناميم. در اين مقاله پس از ارايه توصيف الزامات و تاكيدات مرتبط با صنعت و دانشگاه، ابتدا به ذكر نتايج حاصل از رهيافتهاي عملگراي ارتباط صنعت و دانشگاه پرداخته و سپس با ذكر ناكارآمد بودن اين رهيافت، به خصوص با توجه به تجربه كشور, آسيب شناسي نهادگراي ارتباط صنعت و دانشگاه توصيف شده است. در پايان مقاله، راهكارهاي حاصل از نگرش نهاد گرايانه ارتباط صنعت و دانشگاه در قالب رهيافت نهادگرا ارايه شده است.

Industry and university collaboration with respect to its effects on the knowledge-based and sustainable development process is one of the main challenging subjects considered by all clear sighted, especially statesmen in previous decades. Review of several strategies presents practical oriented opinions that disseminate collaboration as an immediate effect development facilitator and finally lead to practical methods with short time precipitate recommendations. These methods, especially in the developed countries expanded in industrial revolution era and unfortunately, today, without any notice to geo-strategically considerations are persuaded by some of the less developed countries. After industrial revolution era, revisions on expired methods led to new structural oriented methods of collaboration with a view to obligations based on the subtle structural analyzing and with respect to the effects of other related organizations. In this paper, after enumeration of limitation and emphasis on complexity of this process, first we stress on the unsuccessful results of practical based methods in Iran and, after structural defect analyzing of industry-university collaboration, we propose a structural-oriented methods which is adaptable solution for our country.