رابطه هوش سازماني و يادگيري سازماني با رويكرد ارتقاي يادگيري سازماني؛ مطالعه موردي

The relationship between organizational learning and organizational intelligence with organizational learning improvement approach: A case study

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه هوش سازماني و يادگيري سازماني در بين كاركنان اداره آموزش و پرورش شهر تهران انجام گرديد. شيوه انجام تحقيق، توصيفي ـ همبستگي بود. حجم نمونه 200 نفر برآورد شد كه از كاركنان اداري و دبيران هر سه مقطع با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب گرديد. براي گردآوري داده‌ها از پرسش‌نامه يادگيري سازماني پيتر سنگه (2000) و هوش سازماني آلبرشت (2003) استفاده شد. داده‌هاي گردآوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS از روش آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (ضريب همبستگي كندال و اسپيرمن و پيرسون) و روش رگرسيون چندگانه به‌روش ورود جمعي و سپس ورود مرحله‌اي، متغيرها تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه همه ابعاد هوش سازماني (سرنوشت مشترك، بينش استراتژيك، تمايل به تغيير، كاربرد دانش، فشار عملكرد، روحيه و اتحاد و توافق) با مولفه اصلي يادگيري سازماني رابطه مثبت و معناداري دارند. در بين اين متغيرها، دو متغير روحيه و بينش استراتژيك، نسبت به ساير متغيرها درصد بيشتري از واريانس متغير يادگيري سازماني را تبيين كرده‌اند. اما با وجود همبستگي بسيار قوي بين زوج متغيرهاي يادگيري و هر يك از مولفه‌هاي هوش سازماني به‌علت وجود هم‌خطي بسيار بالا، ساير مولفه‌ها در مدل وارد نشدند.