فراواني آلودگي انگل هاي روده اي در مراجعه كنندگان مناطق مركزي استان مازندران (سال1388-1389)

The Prevalence of Intestinal Parasitic Infections among the People Living in the Central Areas of Mazandaran Province( 2009 – 2010

زمينه و هدف: با توجه به اهميت ژيارديازيس به ويژه در استان مازندران، مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع عفونت هاي انگلي در نمونه هاي مدفوع ساكنين مناطق مختلف مركزي استان مازندران به ويژه بر حسب فصول مختلف سال انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر به روش توصيفي ، با نمونه گيري تصادفي از نمونه هاي مدفوع مراجعين به مراكز مختلف درماني مناطق مر كزي استان مازندران از 1388 تا 1389 انجام شد. نمونه ها ي جمع آوري شده از لحاظ انگل شناسي با روش هاي مستقيم و فرمالين- اتر مورد آزمايش قرار گرفت.اطلاعات بدست آمده با آزمون آماري كاي دو مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از مجموع 4223 نمونه مدفوع انساني مورد بررسي 756 نفر (9/17%) مبتلا به حداقل يك نوع انگل بودند. بيشترين ميزان آلودگي به بلاستوسيستيس هومينيس 1/8 درصد ، ژيارديا لامبليا 4/6 درصد و استرونژيلوييدس استركوراليس 4/1درصد بود . ميزان آلودگي در مناطق روستايي (1/6%) ، مناطق شهري (9/5% ) و كوهستاني (9/5% ) مي باشد. بيشترين ميزان شيوع به آلودگي انگلي درمناطق شهري در فصل تابستان (4/39%)، درمناطق روستايي در بهار (32%) و مناطق كوهستاني در پاييز (28% ) بوده است. از لحاظ آماري اختلافي معني داراي در ميزان آلودگي به انگل هاي روده اي بين مناطق انتشار آلودگي انگلي و در فصول مختلف مشاهده نشد (P > 0.5). نتيجه گيري: با توجه به شيوع عفونت هاي انگلي روده اي در منطقه مركزي استان مازندران تشخيص و درمان مبتلايان ، ارتقا؛ سطح بهداشت عمومي مي تواند درپيشگيري و كنترل اين عفونت ها موثر مي باشد. واژه هاي كليدي : انگل هاي روده اي، شيوع ، استان مازندران

Background and Objective: Intestinal parasites, esp. giardiasis are the most common gastrointestinal infection disorders in the world, especially in north of Iran. The aim of present study was to determine the prevalence of parasitic infections in the stool samples of the people living in the central areas of Mazandaran province. Material and Methods: In this descriptive study, 4223 human fecal samples were randomly collected from different areas in different seasons in the central regions of Mazandaran province, from Oct 2009 to Sept 2010. The Samples were assessed by direct smear and formalin-ether method. We analyzed the data by using Chi-square and T test. Results: Of 4223 stool samples, 75 (17.9%) have at least one type of parasite. The rate of infection with intestinal protozoa is 15.9% including 8.1% with B. Hominis, 6.4% with G. lamblia, and 1.9% with intestinal worms (S. stercolaris and Strongyloides larvae) .The prevalence rate is 6.1% in rural, 5.9% in urban and 5.8% in mountainous areas. Considering the seasons, the prevalence in the urban area in summer (4/39%), rural area in spring (32%) and mountainous area in fall (28%) are reported. Statistically no significant differences between different regions and seasons have been observed (P > 0.05). Conclusion: Based on the prevalence of intestinal parasitic infections, especially in the central part of Mazandaran province in different seasons, early diagnosis and treatment of the patients and public health promotion could be effective to prevent and control these infections in north of Iran. Keywords: Intestinal parasitic; Prevalence; Mazandaran Province