بررسي سطح يد دريافتي زنان باردار شهرستان اروميه: ارتباط با كيفيت و نحوه استفاده از نمك يدار

پيش زمينه و هدف: ساليانه نزديك به 38 ميليون از نوزادان در معرض خطرات ناشي از كمبود يد هستند. يددار كردن نمك خوراكي از موثرترين مداخلات وسيعي بوده است كه در سطح جهان براي حذف اختلالات ناشي از كمبود يد صورت گرفته است. اين مطالعه با هدف بررسي سطح يد دريافتي زنان باردار تحت پوشش مراكز بهداشتي – درماني شهرستان اروميه و ارتباط آن با كيفيت و نحوه استفاده از نمك يددار صورت گرفته است. مواد و روش كار: 490 زن باردار در سه ماهه نخست بارداري به روش نمونه گيري خوشه‌اي از پنج ناحيه شهري و هفت ناحيه روستايي انتخاب شدند. حجم نمونه مورد نظر بر اساس سهم هر ناحيه در تعداد بارداري‌هاي ثبت شد تعيين گرديد. نمونه نمك مصرفي خانوار، نمونه ادرار صبحگاهي و اطلاعات جمعيت شناختي آن‌ها جمع آوري و مورد سنجش و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: از تعداد كل 204 نفر (6/41%) روستايي و 286 نفر (4/58%) شهرنشين بودند. ميانه UIE به طور كلي µg/L 5/73 بوده كه به ترتيب در جامعه شهري و روستايي µg/L 76 و µg/L 64 بود كه از نظر آماري اختلافي مشاهده نگرديد. با توجه به معيارهاي سازمان جهاني بهداشت، كمبود يد در 87درصد موارد مشاهده گرديد. نسبت استفاده از نمك يددار در آشپزي و نمك سرسفره به ترتيب 92درصد و 96درصد بود. شرايط مطلوب نگهداري نمك يددار در 49درصد موارد مشاهده شد و 16درصد خانوارها نمك را در مراحل پاياني پخت غذا به آن اضافه مي‌كردند. بحث و نتيجه گيري: ميزان شيوع بالاي كمبود يد دريافتي در ميان زنان باردار شهرستان اروميه بيانگر نياز اين گروه به تامين يد مورد نياز است. مصرف نمك يددار نمي‌تواند به تنهايي تامين كننده يد مورد نياز زنان باردار باشد؛ لذا ارايه مكمل يد در مناطقي كه كمبود يد وجود دارد، مي‌تواند به رفع اين كمبود كمك نمايد.

Background & Aims: Nearly 38 million newborns are at risk of iodine deficiency and related disorders (IDDs) annually. Universal salt iodination strategy is the most cost-effective method to combat IDDs. The aims of this study were to evaluate dietary iodine status in pregnant women attending local healthy authority services in Urmia County and its associations with table-salt iodine content and household usage. Materials & Methods: Pregnant women (n= 490) at 1st trimester were recruited by cluster-sampling from 5 urban- and 7 rural districts. Subjects were interviewed and relevant information was collected. Household salt samples as well as fasting urine samples were collected during 1st visit. Results: Distribution of rural- and urban inhabitants were 204 (41.6%) and 286 84.6%, respectively. Median UIE for entire population was 73.5 µg/L. Medians UIE for urban- and rural districts were 76 µg/L and 64 µg/L. The difference failed to reach statistical significance. When the subjects were grouped according to WHO criteria for iodine status it was found that 87% of the pregnant women were classified as iodine deficient. 92% of the subjects had declared that they were using iodinate salt for their cooking whilst 96% of households claimed using iodinate salt at the dinner table. Percentage of properly kept iodinate samples was 49%. 16% of households stated that iodinated salt was added at the end of cooking. Conclusion: High prevalence of iodine deficiency among pregnant women in Urmia County indicates that the current USI strategy does cover the demand of both mothers and fetus. Thus, extra iodine is needed to maintain adequate iodine store during gestation in regions with border-line iodine sufficiency. Keywords: Urinary iodine excretion, Universal salt iodination, Pregnancy, Iodine deficiency