تاثير شدت هاي مختلف تمرين مقاومتي دايره اي بر غلظت گرلين و GH پلاسماي زنان جوان

The Effect of Circuit Resistance Training with Different Intensities on Ghrelin Concentration and Plasma GH in Young Women

هدف از اين پژوهش، بررسي اثر شدت هاي مختلف تمرين مقاومتي دايره اي بر گرلين و GH پلاسماي زنان جوان غيرورزشكار است. به اين منظور 20 زن بالغ جوان به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي به 4 گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. گروه هاي تجربي شامل سه گروه بودند كه گروه 1 با شدت 1RM %40، گروه 2 با شدت 1RM % 60 و گروه 3 با شدت 1RM %80 به اجراي پروتكل تمريني پرداختند و گروه كنترل بدون تمرين بودند. قبل و بلافاصله بعد از تمرين نمونه هاي خوني جمع آوري شد. از روش هاي آماري t همبسته و آناليز واريانس يكطرفه و مقياس همبستگي پيرسون براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد (05/0 ? P). نتايج نشان داد در هر سه شدت تمريني، گرلين افزايش داشت (05/0 > P) كه اين افزايش در گروه تجربي 2 بيشتر از ديگر گروه ها بود (001/0 > P). GH در هر سه گروه تجربي افزايش داشت (05/0 > P) كه افزايش در گروه تجربي 3 نسبت به ديگر گروه ها بيشتر بود (001/0 > P). بين گرلين و GH در شدت هاي متفاوت رابطه ي معناداري مشاهده نشد (719/0 = P). باتوجه به نتايج تحقيق مي توان احتمال داد كه افزايش گرلين، در پاسخ به تعادل منفي به وجود آمده در اثر تمرين مقاومتي شديد است. همچنين مي توان گفت افزايش گرلين كاملاً به افزايش شدت تمرين وابسته نيست.

The aim of this study was to determine the effects of circuit resistance training with different intensities on plasma ghrelin and GH in non–athlete young women. For this purpose, 20 young women were voluntarily selected and randomly divided into four experimental and control groups. Experimental groups were three groups who performed the protocol with intensity of 40% 1RM (group 1), %60 1RM (group 2) and %80 1RM (group 3) while control group remained sedentary. Blood samples were collected before and immediately after the exercise. Data were analyzed using paired sample t test, one-way ANOVA and Pearson correlation coefficient (P?0.05). The results showed an increase in plasma ghrelin in all three intensities (P < 0.05) and in group 2, ghrelin increased more than other groups (P < 0.001). In three experimental groups, GH increased (P < 0.05) while this increase was more in group 3 than other groups (P < 0.001). There was no significant relationship between GH and ghrelin in any intensities (P=0.719). It can be concluded that the increase of ghrelin may be attributed to the response to the negative balance induced by intense resistance training. Also, an increase in ghrelin is not directly dependent on the intensity of training.