تاثير مصاحبه انگيزشي بر خودكارآمدي رفتارهاي پيشگيري از مواجهه با آلودگي هوا در زنان بادار

Effectiveness of a motivational interviewing session to enhance self-efficacy of pregnant women in response to air pollution preventive behaviors: a randomized trial

خودكارآمدي، يكي از سازه‌هاي كليدي در بسياري از الگوهاي آموزش و ارتقاي سلامت و به معني اعتماد فرد به توانايي انجام موفقيت آميز يك رفتار است. اين مطالعه بر آن است تا تاثير آموزش الهام گرفته از مصاحبه انگيزشي را بر خودكارآمدي رفتارهاي پيشگيري از مواجهه با آلودگي هوا در زنان باردار شهر تهران بسنجد. در يك مطالعه نيمه تجربي كه معيارهاي ورود به مطالعه شامل سن بين 18 تا 35 سال مادر، بارداري بدون عارضه، نداشتن سابقه بيماري مزمن و رضايت به شركت در مطالعه بودند، 110 زن باردار، به صورت آسان انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه تجربه و گواه قرارگرفتند و اطلاعات اوليه با استفاده از پرسشنامه و پس از تاييد روايي و پايايي مورد استفاده قرار گرفت. برنامه آموزشي الهام گرفته از مصاحبه انگيزشي براي گروه تجربي اجرا شد. سپس نمونه‌ها پس از 1 ماه پي گيري، مجدداً مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌هاي به دست آمده با آزمون‌هاي توصيفي و تحليلي متناسب، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ميانگين (±انحراف معيار) سني افراد مورد مطالعه، 11/4±2/27 سال و ميانگين±انحراف معيار سن بارداري، 75/8±89/22 هفته بود. اگر چه قبل از مداخله دو گروه از لحاظ متغيرهاي مردم شناختي و خودكارآمدي يكسان بودند (05/0 < P)، ولي بعد از مداخله آموزشي بين رتبه خودكارآمدي افراد دو گروه تفاوت معني داري وجود داشت (001/0 > P). به نظر مي‌رسد اجراي برنامه آموزشي بر پايه مصاحبه انگيزشي، مي‌تواند در افزايش خودكارآمدي رفتارهاي پيشگيرانه مواجهه با آلودگي هوا در زنان باردار موثر باشد. كد كار آزمايي باليني: IRCT2012091010804N1

Objective (s): Self-efficacy is an important construct within many health education theories and models and is defined as one’s beliefs in his/her own ability to complete tasks and reach goals. This study aimed to evaluate the effect of a motivational interviewing session on self-efficacy of pregnant women in response to air pollution hazards. Methods: In this experimental study, 110 eligible pregnant women attending to prenatal clinics in 2012 in Tehran, Iran were randomly selected and randomized into intervention (55) and control group (51) who did not receive any intervention. The inclusion criteria were age between 18 and 35 years, having a normal pregnancy, not having a history of chronic disease and being satisfied to participate in the study. The women were excluded from the study if their pregnancies were complicated. Data were collected at baseline and 1-month follow up through demographic questionnaire and a designed valid measure including items on self-efficacy regarding air pollution preventive behaviors. Data were analyzed via t-test, Mann Whitney U test Wilcoxon and Chi-squre. Results: In all, data for 104 pregnant women including 53 individuals in the intervention group and 51 ones in control group were analyzed. The mean age of women was 27.2 (±4.11) years and it was 22.89 (±8.75) for gestational age. Although before the intervention, both groups were the same in terms of demographic variables and the outcome measure, after the intervention, the mean ranks of self-efficacy were significantly better than the control group (P < 0.0001). Conclusion: The study findings revealed that the designed educational intervention could improve the self-efficacy of pregnant women regarding air pollution preventive behaviors. Trial registration: IRCT2012091010804N1