بررسي ارتباط آمادگي باليني دستياران مربي(Preceptor) با رضايت مندي دانشجويان پرستاري از آموزش عملي و باليني

Relationship Between Preceptors Educational Preparedness and Nursing Student’s Satisfaction With Clinical and Practical Education

چكيده مقدمه: آموزش باليني اساسي ترين بخش آموزش دانشجويان پرستاري به شمار مي رود، كه با تلفيق دانش تيوري و مهارت هاي عملي در نهايت سبب آماده سازي آن ها جهت ورود به عرصه مراقبت از بيمار و ارايه خدمات باليني و درماني مي شود. روش هاي مختلف آموزش باليني ارايه شده روي مهارت هاي باليني كسب شده و رضايت دانشجويان تاثير مستقيم دارند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط آمادگي باليني دستياران مربي با رضايت مندي دانشجويان پرستاري از آموزش باليني انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي است، تعداد 44 نفر دستيار مربي باليني و 202 دانشجوي پرستاري كه در سال 1391 تحت نظر ايشان مشغول آموزش باليني بودند مشاركت داشتند. پرسش نامه آمادگي باليني دستياران مربي در دو قسمت مشخصات دموگرافيك و آمادگي باليني و پرسش نامه رضايت مندي دانشجويان نيز شامل بخش مشخصات دموگرافيك و 25 سوال رضايت مندي بود. آناليز داده ها در برنامه SPSS vol.16 انجام شد. داده هاي حاصل از اين پژوهش با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و توصيف نمونه ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. هم چنين از مجذور كاي جهت ارتباط سنجي اهداف و پاسخ به سوالات پژوهشي استفاده شد. يافته هاي پژوهش: ميانگين سن دستياران مربي 40 سال و دانشجويان 5/22 سال بود. 75 درصد مربيان مدرك كارشناسي و 25 درصد ارشد بودند، ميانگين سنوات كاري آن ها 34/16 سال و ميانگين سابقه مربيگري ايشان 69/5 سال بود. 5/53 درصد از دانشجويان رضايت مندي بالا و تنها 4/10 درصد رضايت مندي پايين گزارش كرده اند. بين آمادگي باليني مربيان و رضايت مندي دانشجويان ارتباط خطي با ضريب همبستگي 339/0 معني دار بود.(P=0.024) ارتباط آمادگي باليني با جنس(P=0.05)، وضعيت تاهل(P=0.01) و سابقه مربي گري(P=0.038) مربيان معني دار بود. ارتباط رضايت مندي دانشجويان با جنس(P=0.004) و اشتغال به كار(P=0.001) دانشجويان معني دار و در گروه مذكر و افراد شاغل بيشتر بود. بحث و نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده و معني داري ارتباط خطي بين آمادگي دستياران مربي و رضايت مندي دانشجويان پرستاري از آموزش باليني ارايه شده، مي توان از اين مدل به عنوان مدل پيشنهادي و قابل اجرا در دانشكده هاي پرستاري و ساير مراكز آموزشي حمايت نمود. دقت در انتخاب افراد علاقمند جهت آموزش عملي و باليني، بررسي و برطرف نمودن نيازهاي آموزشي، برگزاري جلسات هماهنگي بين مربيان و اعضاي هييت علمي و ارايه راهنمايي ها و طرح درس باليني مي تواند در ارتقا آموزش باليني و رضايت مندي دانشجويان از آن موثر واقع شود.

Introduction:Clinical education is the most fundamental part of the curriculum of nurs-ing students that combines theoretical kno-wledge and practical skills and prepares them to enter the field of patient care and provide clinical and treatment services. Different ways of clinical education have a direct impact on the clinical skills acqu-isition and student satisfaction. So, this study aimed to investigate the relation bet-ween preparation of preceptors and nursing student’s satisfaction of clinical education. Materials & Methods: This research was a cross-sectional research study. 44 clinical preceptors and 202 nursing students parti-cipated in the research during 1391. The preparedness questionnaire for preceptors had two parts, the demographic and clinical preparation, and studentsʹ satisfaction ques-tionnaire also had two sections including demographic information and 25 questions about their satisfaction. Data analysis was performed using SPSS 16. The collected data were analyzed using descriptive statist-ics and sample analysis methods. Also, the chi-square test was used to link survey objectives and research questions. Findings: The average of age was 22.5 ye-ars for students and 40 years for preceptors. 75 percent of preceptors had bachelor deg-ree, and 25 percent had master degree. They had averagely 16.34 and 5.69 years services and preceptor experience, respectively. 53.5 percent of students reported a high satisfac-tion and only 10.4% reported a low satisfa-ction. There was statistically significant re-lation between clinical preparedness of preceptors and student satisfaction (P=0. 024). Relation between clinical prepar-edness and sex (P=0.05), marital status (P=0.01) and coaching experience (P=0. 038) were significant and in the female groups, the number of married people and coaching experience was more than 5 years. Relation of student satisfaction with the sex (P=0.004) and student’s employment (P=0. 001) were significantly higher in male and employed groups. Discussion & Conclusion: Given to the rel-ationships between preceptor preparedness and nursing student’s satisfactions in the represented clinical education period, this model is suggested as an applicable and suitable one for nursing colleges and health related educational centers. The accurate selection of people who interested in clin-ical trainings, providing training and edu-cational requirements and holding coordin-ation meetings among preceptors and fac-ulty members and presenting guidelines and clinical education plan can promote clinical training and student’s satisfaction.