مقايسه معناي زندگي از ديدگاه محمدتقي جعفري تبريزي و فريدريش نيچه

A Comparative Study of Mohammad Taqi Ja`fari and Friedrich Nietzsche`s Views on the Meaning of Life

محمدتقي جعفري تبريزي معتقد است تنها كسي مي‌تواند طعم واقعي معناي زندگي را بچشد كه از خود طبيعي فاصله گرفته و به خود حقيقي نايل آيد. او با الگو قرار دادن مذهب، عقل و فطرت آگاه، به معرفي حيات معقول مي پردازد و زيستن در حيات معقول را زيستن در حيات معنادار مي داند. اما فريدريش ‌نيچه نظريه نيست-انگاري - خلق ارزش هاي جديد و جايگزين كردن آنها به جاي ارزش هاي گذشته - را در چهار عرصه مهم زندگي انسان ها بيان مي‌كند: 1. نيست انگاري در قلمرو حقيقت؛ 2. نيست انگاري در قلمرو دين؛ 3. نيست انگاري در قلمرو زندگي زاهدانه؛ 4. نيست‌انگاري در قلمرو اخلاق متداول. نيچه انساني را كه با توجه به نظريه «اراده معطوف به قدرت» و بنابر توانمندي‌ها و استعدادهاي دروني خود و بدون تبعيت از آرمان‌هاي از پيش طراحي شده رفتار كند، «فراانسان» مي نامد. اراده‌ قدرت در انديشه نيچه، انسان را به نهايت توان‌خواهي مي‌رساند.

Mohammad Taqi ja`fari Tabrizi believes that only one may perceive the real meaning of life who distances one`s natural self and attains one`s true self. Taking religion, reason and knowledgeable human nature as models, he introduces reasonable life and views such a life to be meaningful. Friedrich Nietzsche, however, explains nihilism – creating new values and putting them in place of the preceded ones- in four realms of humanʹs life including those of reality, religion, mystical life and common morality. He has known those acting according to this theory -the will to power- and according to their abilities and talents and not following any pre-established ideals as "surhomme". The will to power in Nietzscheʹs thought, as is claimed, has prepared a ground for man to arrive at the highest degree of potency.