بازتاب منظره در اوكييو - يه

The reflection of landscape in Ukiyo-e

اوكييو- يه بازتاب زندگي روزمره در هنر است. اين هنر، تفريحات و سرگرميهاي را براي مخاطبان شهرنشين بازنمايي ميكند و خاستگاه آن نيز زندگي شهرنشين و طبقات آن است. در اين نوشتار پس از مروري بر مختصات اوكييو- يه كه برخاسته از نگرش زيباييشناسانه ژاپنيهاست، در ابتدا به نگرش ذن-بوديستي به طبيعت پرداخته ميشود. در اين نگرش انسان جزيي از طبيعت و در مقام اتحاد با آن است. سپس اشاره ميشود كه فهم ماهيت طبيعت در گروِ فهم حركت و صيرورت موجود در طبيعت است. همچنين درك زيباييشناسانه طبيعت به مثابه امري آييني مورد بررسي قرار ميگيرد. اين مقاله در ادامه بازتاب اين ديدگاه در باب طبيعت را در باسمههاي ژاپني نشان ميدهد و با مقايسه منظرهپردازي موجود در اوكييو- يه و منظرهپردازي غربي بيان ميكند كه منظرهپردازي موجود در اوكييو- يه بيش از هر چيز وامدار تلقي آييني ژاپنيها به طبيعت است. در پايان نتيجهگيري ميشود كه منظرهپردازي در اوكييو- يه تلفيق هوشمندانه هنر، طبيعت و مراسم آييني است و منظرهپردازي در آن به هيچ وجه نه يك امر حاشيهاي، بلكه بازتاب امر واقعي است.

Ukiyo-e is the reflection of daily life in art. In Art it represents the pleasure and entertainment to city dwellers and its origin refers to urbanism and its classes. In this essay we review Ukiyo-e characters which come from Japanese aesthetic attitude. At first we consider Zen- Buddhist attitude to nature. On that man is part of the nature and united with it. Then it indicates to understanding the essence of nature is depends on understanding natureʹs movement. Furthermore this essay considers the understanding of natureʹs aesthetic as a ritual matter. After that it shows the reflection of that in Japanese prints; in a comparison between landscape in Ukiyo-e and Western world, Ukiyo-e considers nature in Japanese ritual more than any other thing. At the end it shows that landscape in Ukiyo-e is a clever combination between nature and ritual ceremonies and on that landscape is not a marginal matter but an original reflection.