بررسي ساختار و محتواي نقاشي هاي پشت شيشه مذهبي

The research on structure and content of religious glass paintings

نقاشي پشت شيشه از دوره زنديه با نقاشي هاي گل و مرغ در ايران آغاز و در دوره قاجار با نوع مذهبي آن به اوج مي رسد. در نقاشي هاي پشت شيشه مذهبي، موضوع، نقش اساسي را در تعيين نوع ساختار نقاشي بازي مي كند. اين موضوعات برگرفته از رواياتي است كه فارغ از معتبر يا نامعتبر، مشهور يا غيرمشهور و ساختگي يا حقيقي بودن، انتقال شفاهي و نقل سينه به سينه بيشترين سهم را در آشنايي نقاشان با آنها داشته است و نقاشي ها بدون آگاهي از اين روايات، بخش عمده اي از ارزش هاي خود را از دست خواهند داد. لذا درك رابطه روايت و تصوير پيش درآمدي براي فهم ديگر ارزش هاي هنري اين نقاشي هاست. نگارنده در اين پژوهش تلاش كرده است تا پس از دسته بندي موضوعي اينگونه نقاشي هاي مذهبي، از سويي روايات و از سوي ديگر ظهور و استفاده از عناصر بصري را مورد توجه قرار داده و از اين طريق به بررسي محتوا و ساختار آنها بپردازد. چرا كه نقاش با پيروي از قواعدي نانوشته ساختاري مشابه را از لحاظ رنگ، تركيب بندي، فرم و ... در تابلوهايي با موضوع واحد، دنبال مي كند.

Glass painting started from the Zandiyan era with flower and bird painting and then reaches its peak in Qajar era with religious painting. Subject plays the key role in determining the type of structure on religious glass paintings. The subjects are taken from the stories - whether valid or not, popular or not, fictious or real, orally transmitted or quoted - are regarded as the major source for the painters’ inspiration. The painting, hence, would lose much of if values if there were no narrative knowledge. Thus, the realization of relationship between narrative and image is a prelude to understand the other artistic value of these paintings. The paper makes efforts to categorize the subjects in religious paintings, consider the narratives as well as the emergence and use of visual elements and review the content and structure of them. This is due to the fact the artist follows the unwritten rules for structure in terms of color, composition, form and etc in the same tableaus.