جهاني شدنِ پايان، موعودباوري متناقض غرب و جهاني شدنِ آغاز نگاهي ديگر به بحران مدرن و رويكرد مهدوي

Globalization, western’s contradictory belief in Messianism; another look at the modern crisis and an approach towards Mahdism

«پايان گرايي» يا «پايان‌ باوري»، و تقرير از بحران و نافرجامي‌هاي دوره مدرن، بدنه اصلي عوامل معرفتي و غير معرفتي انديشه‌هاي پست مدرن بوده است (خصوصا انديشه‌هاي نيچه و ليوتار). ظهورجهاني سازي، همزمان با اين دوره و اين تقارير رخ داد و خود را به عنوان طرحي ديگر چنان عرضه كرد كه تا امروز پيامد‌هاي عيني اين نافرجامي‌ها در زندگي روزمره توده‌هاي مردم پنهان است؛ ولي تعارض‌هاي عميقي را در ساحت انديشه باقي گذارد. مقاله حاضر مي‌كوشد با تبيين و شرحي متفاوت از جهاني شدن درپرتو ايده‌هاي پست مدرنيسم و نحله‌هاي پايان باور، آن را به مصاف مقايسه و مواجهه با انديشه‌هاي آخرالزماني شيعه وارد سازد تا اساسا تغاير ماهوي اين دو مشخص گردد. پايان گرايي و ادبيات آخرالزماني شيعه در واقع آغاز باوري و ترسيم رهاشدن حقيقي و عيني ظرفيت‌هاي عالم براي انسان كامل جهت تحقق سعادت است كه البته در كشاكش ظهور و اظهار فساد في الارض و اضطراب و اضطرار انسان رخ مي‌دهد؛ امّا پايان باوري به افق پسامدرنيته نيست و فرجام عالم و انسان را نيكو و سعيد مي‌داند. پايان عالم در تشيع، بهار روزگاران است، نه خزان ياس و سقوط و اين همه محقق نمي‌گردد، مگر به اقامه عدالت و ظهور عصاره امامت؛ يعني حضرت حجت. مقاله ذيل، به روش‌هاي غير تجربي و با ابزارهاي كتابخانه اي و تحليل‌هاي مفهومي نگاشته شده و رويكردي مقايسه اي دارد.

Endism or to believe in the end and to explain the crisis and failures took place during the modern age are those things that construct the major body parts of cognitive and non-cognitive notions of postmodern era. (Especially in Nietzsche and Lyotard school of thought.) The idea of globalization, emerged during this period of time and showed itself in a way that made the result of these failures to remain concealed within the everyday life of people. Nonetheless, it led to a profound crisis to exist within the realm of thought. This paper, using the postmodern ideas and the beliefs pertaining to endism, attempts to clarify the issue of globalization and to offer a deferent explanation therein to compare it with the Shia belief pertaining to the Apocalypse and to specify the basic contradiction existed between them.Endism and the Shia belief in the Apocalypse is in fact an starting point for having access to the capacities of the universe to lead mankind reach salvation. It just can be gained when there is a corruption on the earth and mankind are confronted with anxiety and tensions. Endism, however, considers the end of the world to be blissful and auspicious. The Shia believes it to be the spring time of the world not the time of decline and fall. Nonetheless, it wonʹt be achieved but through the emergence of one who would implement justice in the world and he is no one but the last Imam. This assay is written with the help of available library tools, is based on a non-experimental and cognitive analysis methodsand has a comparative approach.