بررسي نماد آناهيتا در سفالينه هاي دوره سامانيان

Considering Anahita symbol in Samanid potteries

سخن از آناهيتا اين مادر خداي كهن ايراني را با وجود تعداد زيادي پيكره با ويژگي هاي باروري مي توان آغاز كرد، كه همه بيانگر سنت پرستش مادر- خدايان از كهن ترين ادوار تمدن هاي نو سنگي درايران است. در دوره هاي بعدي بگونه هاي ديگر نيز نمايان شده است. مادر- خداي ايراني در سنگ نوشته هاي هخامنشي نام مشخصي مي يابد وآناهيتا خوانده مي شود، تصوير اين ايزد بانو در زمان ساسانيان در نقش برجسته ها و پشت سكه ها كه تاجي كنگره دار دارد ديده مي شود. هنر سامانيان به گونه اي ادامه سنت هاي هنري ساسانيان است و به همين دليل نقوش پيكره اي كه بر روي سفالينه هاي اين دوره ديده مي شود بسيار تحت تاثير هنر ساسانيان است. در اين مقاله نقوش پيكره اي زن اين سفالينه ها مورد بررسي قرار گرفته است. روي اين سفالينه ها نماد هاي باروري مثل مار، ماهي، هلال ماه، برگ نخل و ميوه انار نقش بسته است. بنظر مي رسد پيكره هاي زنانه داراي شخصيتي منحصر به فردي هستند.

We can begins with Anahita, this ancient Iranian goddess mother with various pregnant statues that shows the worship mother of gods from the new stone age in Iran that appears in different forms on the other eras. Mother-Iranian goddess in Achaemenian manuscripts named Anahita. The picture of this goddess has seen in reliefs and behind the coins with a milled edge crown. Samanid art is kind of continuation of Sasanid art, and for this reason the figures have seen on this potteries affected by Sasanid art. On this essay we consider the woman figure on this era. On the Samanid potteries you can see the fertility symbols like snake, fish, new moon, palm leaf and pomegranate. It seems that women figures have a unique character.