اثر عصاره آبي ميوه زرشك زرافشاني برآسيب هاي كبدي ناشي از ديابت در موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

The effect of aqueous extract of barberry fruit on liver damage in streptozotocin - induced diabetic rats

زمينه و هدف: فلاونوييدهاي موجود در ميوه زرشك جز آنتي اكسيدان ها به شمار مي روند. اين مطالعه با هدف ارزيابي اثرات عصاره آبي ميوه زرشك زرافشاني بر آسيب هاي كبدي در موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي 28 سر موش صحرايي نر ويستار به طور تصادفي در 4 گروه شامل گروه هاي سالم شاهد، ديابتي، ديابتي تيمار شده با mg/kg 250 و mg/kg 500 عصاره ميوه زرشك توزيع شدند. كليه تيمارها روزانه و از طريق گاواژ در مدت 42 روز انجام شد. در پايان، سطح سرمي آنزيم هاي شاخص عملكرد كبد (آلانين آمينوترانسفراز، آسپارتات آمينوترانسفراز و آلكالين فسفاتاز)، بيلي روبين تام، آلبومين و پروتيين تام موش ها مورد سنجش قرار گرفت. آسيب شناسي بافتي نيز جهت ارزيابي درجات مختلف آسيب كبد انجام شد. داده ها با آزمون هاي آناليز واريانس يك طرفه و تعقيبي توكي در نرم افزار SPSS تحليل شدند. يافته ها: عصاره آبي ميوه زرشك در دو دوز mg/kg 250 و mg/kg 500 به طور معني داري ميزان آنزيم هاي شاخص عملكرد كبدي (001/0P < )، بيلي روبين تام (05/0 P < و 001/0 P < به ترتيب) كاهش و سطح پروتيين تام سرم (فقط در دوز 500 ميلي گرم بر كيلوگرم) را در موش هاي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين، افزايش (001/0P < ) داد. اثر عصاره ميوه زرشك بر آلبومين سرم نيز معني دار نبود. عصاره آبي ميوه زرشك در هر دو دوز، آسيب بافتي ناشي از ديابت را بهبود بخشيد. نتايج هيستوپاتولوژي با يافته هاي بيوشيميايي يكسان بود. نتيجه گيري: ميوه زرشك احتمالاً از طريق تعديل آنزيم هاي سم زدايي كننده و فاكتورهاي آنتي اكسيداني، باعث بهبود آسيب هاي كبدي ناشي از ديابت مليتوس در موش هاي صحرايي مي شود.

Background and aims: The flavonoids existent in barberry fruit (Berberis integerrima) are considered as antioxidants. The aim of the present study was to assess the effect of aqueous extract of Berberis integerrima fruit (AEBIF) on liver damage in streptozotocin (STZ) - induced diabetic rats. Methods: In this experimental study twenty eight male white Wistar rats were randomly designated into four groups. Group 1: nondiabetic control, Group 2: diabetic control, Group 3: diabetic rats treated with AEBIF (250 mg/kg) and Group 4: diabetic rats treated with AEBIF (500 mg/kg). Diabetic rats were treated with gavage injection for 6 weeks. At the end of experiment, levels of functional liver markers (AST, ALT and ALP), albumin, total bilirubin and proteins were assessed in the serum. Liver tissue samples were collected from the animals in all groups to be investigated. Data was analyzed by one way variance analysis and Tukey’s test using SPSS software. Results: In diabetic rats, AEBIF (250 and 500 mg/kg BW) significantly decreased the levels of serum biomarkers of hepatic injury (P < 0.001) and total bilirubin (P < 0.05 and P < 0.001 respectively); and significantly increased (P < 0.001) the levels of total proteins (only in dose 500 mg/kg). The effect of AEBIF on albumin serum was not significant. AEBIF reduced the tissue damages resulted from diabetes in both doses. Histopathologically, the changes were in the same direction with biochemical findings. Conclusion: AEBIF may improve renal dysfunction in streptozotocin-induced diabetic rats by modulation of detoxification enzymes and its antioxidant effects.