تاثير مولّفه‌هاي رهبري امنيت‌مدار بر احساس امنيت رواني كاركنان:نقش ميانجي اثربخشي رهبري

The Effect of Secure-Base Leadership Components on the Staff Psychological Safety: the Role of Leadership Effectiveness

هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير مولّفه‌هاي رهبري امنيت‌مدار بر احساس امنيت رواني كاركنان با نقش ميانجي اثربخشي رهبري است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري كليه كاركنان دانشگاه شهيد بهشتي بود كه 928 نفر بودند و از اين تعداد، 272 نفر با شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از سه پرسشنامه‌ «رهبري امنيت‌مدار» كومب (2011)، «امنيت رواني» ادمونسون (1999) و «اثربخشي رهبري» (محقق ساخته) استفاده شد. روايي پرسشنامه‌ها با استناد به نظرات پنج نفر از متخصصان حوزه مديريت آموزشي بررسي و تاييد شد و پايايي آن‌ها با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه به ترتيب 91/0، 80/0 و 93/0 بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از هر دو نوع آمار توصيفي (توزيع فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد، و ...) و آمار استنباطي (آزمون ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه، رگرسيون خطي ساده و تحليل مسير) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين مولّفه‌هاي رهبري امنيت‌مدار با اثربخشي رهبري و امنيت رواني كاركنان، روابط مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج حاكي از تاثير اكثر مولّفه‌هاي رهبري امنيت‌مدار بر امنيت رواني كاركنان، به‌طور مستقيم و با واسطه اثربخشي رهبري بود و لذا الگوي تجربي به‌دست‌ آمده از تحليل داده‌ها تا حد زيادي منطبق با مدل مفهومي پژوهش بود. بنابراين، به‌طور كلي مي‌توان گفت كه اثربخشي رهبري توانسته است، نقش ميانجي را در افزايش ارتباط رهبري امنيت‌مدار و امنيت رواني ايفا كند.