بررسي وضعيت اپيدميولوژيك بيماري سرطان در استان قم

Epidemiology of cancer in Qom, Iran 2008-2011

سرطان از علل شايع ناتواني و مرگ بوده، و اولين گام در كنترل آن، گردآوري اطلاعات در مورد ويژگي‌هاي اپيدميولوژيك بيماري است. هدف اين پژوهش تعيين وضعيت اپيدميولوژيك سرطان در استان قم در سال‌هاي 1389-1386 بوده است. در اين پژوهش توصيفي، كليه بيماران سرطاني مراجعه‌كننده مراكز آموزشي درماني و مراكز شيمي درماني شهر قم مورد بررسي قرار گرفتند. از پرونده بيماران براي ثبت داده‌ها شامل سن، جنسيت، نوع سرطان، محل سكونت، مدت بيماري و زمان ابتلا استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و با استفاده از نرم افزار آماري spss انجام گرفت. نتايج نشان داد كه اكثريت بيماران مبتلا به سرطان (4/21 درصد) در رده سني 79-70 سال و مرد (58 درصد) بوده اند. بيشتر آنان (2/33 درصد) در منطقه 2 شهر زندگي مي‌كردند. مدت بيماري در اكثريت بيماران سرطاني (9/25درصد) كمتر از 12ماه و شايع‌ترين تومور (8/12درصد) مربوط به معده بود. بيشتر بيماران سرطاني (31درصد) در سال 1390 مراجعه كرده بودند. شيوع بالاي سرطان در افراد بالاي 50 سال و خانواده‌هاي كم درآمد و ساكن مناطق محروم ديده شد. سير صعودي ميزان سرطان نشان مي‌دهد كه توجه به برنامه‌هاي كنترل سرطان در گروه‌هاي پرخطر ضروري است.

Objective (s): Present study was performed to study the epidemilogy of cancer in in Qom, Iran, 2008-2011. Methods: In this descriptive study, data for patients referred to chemotherapy centers and hospitals during 2008 to 2011 were assessed. Patient information included recoding of age, gender, tumor type, duration and stage of cancer. Results: The findings showed that the majority of patients (21.4%) were in 70-79 age group and 58% were male and living in deprived areas (33.2%). The most prevalent of tumor was stomach cancer. Conclusion: High incidence of cancer among individuals over 50 years old and living in low-income areas suggest that implementing cancer control among high risk group should be seen as a priority.