مقايسه ميزان استعمال سيگار و قليان در بين دانشجويان تربيت‌بدني و غيرتربيت‌بدني

Comparison of cigarette and water pipe smoking between physical education and non-physical education students

مقدمه: فعاليت بدني مزاياي بسياري از جمله افزايش آمادگي قلبي – تنفسي، پيش‌گيري از بيماري‌هاي مختلف و بهبود كيفيت زندگي در پي دارد. اما در مقابل، مصرف دخانيات يكي از مهم‌ترين عوامل خطرزاي بسياري از بيماري‌هاي غير واگير به ويژه بيماري قلبي – عروقي و سرطان مي‌باشد و ممكن است متاثر از ميزان فعاليت بدني افراد باشد. بر اين اساس، هدف اين پژوهش مقايسه ميزان استعمال سيگار و قليان بين دانشجويان دختر و پسر تربيت بدني و غيرتربيت بدني دانشگاه گيلان بود. روش كار: جامعه آماري اين تحقيق كليه دانشجويان پسر و دختر دانشگاه گيلان بودند. ابزار اندازه‌گيري، پرسش نامه استاندارد شيوع شناسي مصرف مواد با آلفاي كرونباخ 81/0 بود. بر اساس جدول اودينسكي، 144 پرسش نامه بين دانشجويان تربيت بدني و 386 پرسش نامه بين دانشجويان غيرتربيت بدني توزيع و جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و استنباطي ضريب همبستگي پيرسون و كاي مربع در سطح معناداري 05/0 > P استفاده شد. يافته‌ها: استعمال سيگار و قليان در اين مطالعه به ترتيب در دانشجويان تربيت بدني پسر 1/27% ، دختر 8/11% و در دانشجويان غير تربيت بدني پسر 1/30% و دختر 2/14% بود. تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه بين رشته تحصيلي و سابقه ورزشي با ميزان استعمال سيگار و قليان رابطه معناداري وجود ندارد؛ همچنين، استعمال سيگار و قليان در پسران به طور معناداري بيشتر از دختران بود (001/0 > P). مهم‌ترين علت گرايش به مصرف سيگار در پسران ارتباط صميمانه با دوستان سيگاري و در دختران تفريح و سرگرمي بود. نتيجه‌گيري: استعمال سيگار و قليان در اين مطالعه نسبت به مطالعات نقاط ديگر كشور بالاتر بود. بنابراين، اتخاذ تدابير و برنامه‌هاي آموزشي و همچنين مداخلات جامعه‌نگر مناسب در سطح دانشگاه به منظور پيشگيري از استعمال سيگار و قليان ضروري به نظر مي‌رسد.