بررسي رابطه بين حجم كار، كنترل بر كار و تعادل كار زندگي

The study of relationship between workload, job control and work-life balance

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه حجم كار و كنترل بر كار با تعادل كار ـ زندگي است. روش: جامعه آماري اين پژوهش، كليه مديران، روسا، سرپرستان، كارشناسان، كارمندان و كارگران گروه صنعتي مي باشد، كه نمونه اي به حجم 333 نفر از آن ها به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شده اند. ابزار به كار برده شده براي سنجش حجم كار، مقياس 11 آيتمي كوك و روسو، براي كنترل بر كار، دو مقياس گانستر و دواير و جكسون و همكاران، و ابزار سنجش تعادل كار ـ زندگي مقياس محقق ساخته، 18 آيتمي مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده شد. يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان مي-دهد، تعادل كار ـ زندگي همبستگي منفي معناداري با حجم كار و همبستگي مثبت معناداري با كنترل بركار دارد و نتايج تحليل رگرسيون نشان مي دهد، حجم كار(با 43/0- =B) و كنترل بر كار (با 36/0=B) پيش بيني كننده معتبري براي تعادل كارـ زندگي مي باشد. نتيجه گيري: به طور كلي نتايج بدست آمده در اين پژوهش، مي تواند بيانگر اين باشد كه در جامعه رو به تحول با حجم كار و تقاضاي بالا، با بالا بردن كنترل بر كار مي توان تاثير حجم كار بر تعادل كار ـ زندگي و پيامدهاي آن را تعديل نمود.

Introduction: The aim of this study is to investigate the relationship between the workload, job control and work-life balance among industrial companyʹs personnel’s (n = 333). Method: Kerichmer and Kohen Model was applied to measure workload. Job control was measured by Dwyer & Guster and Jackson’s job control scales. Work-Life Balance scale with 18 items was developed by the researchers. Statistical analysis methods were correlation and stepwise regression. Findings: Results show that Work-Life Balance has a negative correlation with workload and positive correlation with job control. Regression analysis indicate workload (with B= -0/43) and job control (with B= 0/36) could predict Work-Life Balance. Conclusion: Finally, findings of this study indicate when workload and demands are high; job control can moderates its effect on work-life balance.