بررسي سطح سرمي منيزيم و تاثير آن در پيش آگهي بيماران بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

EVALUATION OF SERUM MAGNESIUM AND THE EFFECT ON PROGNOSIS IN PATIENTS ADMITTED TO INTENSIVE CARE UNIT

پيش زمينه و هدف: مطالعات مختلفي در زمينه بررسي ارتباط سطح سرمي منيزيم با پش آگهي بيماران بستري در ICU صورت گرفته است. با توجه به اهميت احتمالي هيپومنيزيمي در پيش آگهي بيماران اين مطالعه انجام شد تا در صورت لزوم با اقدامات پيشگيرانه به كاهش هزينه‌هاي بيمارستاني از طريق بهبود سريع‌تر، كاهش طول مدت بستري و عوارض كمك كنيم. روش كار: در اين بررسي تعداد 216 بيمار بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه بيمارستان امام خميني اروميه در 5 ماه اول سال 1390 مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران با مرگ مغزي، كوماي عميق، نارسايي پيشرفته ارگان‌هاي انتهايي و كانسر هاي پيشرفته از مطالعه خارج شدند. سطح سرمي منيزيم در بدو ورود به ICU ثبت و بيماران تا پايان بستري در ICU و بيمارستان پيگيري شدند. طول مدت بستري، ميزان نياز به تهويه مكانيكي و مرگ و مير احتمالي مشخص شد. يافته‌ها: 79 بيمار ( 58/36%) در بدو ورود به ICU سطح سرمي نرمال، 69 نفر (94/31%) منيزيم پايين‌تر از نرمال و 68 نفر ( 48/31 %) سطح سرمي بالاتر از نرمال داشتند. سطح سرمي منيزيم با طول باقي ماندن در ICU و طول مدت تهويه مكانيكي همبستگي معكوس داشت به طوري كه ارتباط معني‌داري بين سطح منيزيم و هر يك از آيتم‌هاي فوق وجود نداشت. ميزان مرگ و مير در ICU با سطح منيزيم ارتباط معني‌داري نداشت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه حاضر و مطالعات پيشين مي‌توان بيان داشت، كمبود منيزيم در بيماران بدحال بستري در ICU ديده مي‌شود ولي با افزايش مرگ و مير و نتايج باليني بد مرتبط نمي‌باشد و پزشكان بايد در مواردي همچون سو تغذيه و اختلال الكتروليتي بيماران شديداً بدحال ICU هوشيار باشند.

Background & Aims: Various studies have tackled the correlation between serum magnesium and prognosis in patients admitted to intensive care units. This study aimed to evaluate the probable significance of hypomagnesemia in patients’ clinical outcome. If proved positive, preventive measures could be taken to reduce hospital costs, improve patient recovery, and decrease hospital stay of the patients. Materials & Methods: We evaluated two hundred and sixteen patients admitted to intensive care units of Imam Khomeini university hospital in urmia in the first five months of the year 1390 patients with brain death, deep coma, advanced organ failure and critically ill cancer patients were excluded. A test of serum magnesium was performed at time of admission to ICU and patients were followed during their hospitalization both in ICU and hospital wards. Duration of hospital stay, need for mechanical ventilation and its possible effect on morbidity and mortality were evaluated. Results: Out of 216 patients, 79 patients (36.58%) had normal serum magnesium levels. 69 patients (31.94%) and 68 patients (31.48%) had low and high levels of serum magnesium respectively. There was no statistically significant relationship between magnesium serum level and length of hospital stay, need for mechanical ventilation and mortality. Conclusion: Findings of the recent study together with previous ones indicate that magnesium deficiency could be documented in patients admitted to intensive care units but low level of blood magnesium is not related to increased mortality and morbidity or poor clinical outcome. We should remain vigilant against malnutrition and electrolyte abnormalities in critically ill patients Key Words: Electrolyte, Magnesium, Cation, Cofactor, Survival, Intensive care unit