تاثير دريافت مزمن نورهارمان بر يادگيري و حافظه فضايي موش صحرايي ماده

Effects of chronic administration of norharman on spatial learning and memory in female rats

زمينه: بتاكاربالين هاي داخلي و خارجي و برخي از متابوليت هاي آن ها بر روي سيستم دوپامينرژيك اثر تحريكي دارند و ضمن افزايش سطح دوپامين، تكثير دندريت ها و سيناپس ها در هيپوكامپ باعث بهبود يادگيري و حافظه مي شوند. هدف: مطالعه به منظور تعيين اثرات تزريق مزمن نوروهارمان (به عنوان يك بتاكاربالين) بر يادگيري و حافظه فضايي موش انجام شد مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي 48 موش صحرايي ماده 200 تا 250 گرمي به گروه هاي زير تقسيم شدند: شاهد، الكل (حلال) و 4 گروه نورهارمان. گروه شاهد هيچ درماني دريافت نكرد. گروه هاي الكل و نورهارمان به مدت 5 روز قبل از آزمون و 5 روز در طول آزمون الكل اتانول (2/0 ميلي ليتر) و نورهارمان (1، 2 ،3 و4 ميلي گرم بركيلوگرم) به صورت داخل صفاقي دريافت كردند و تمام موش ها به كمك ماز آبي تحت آزمون يادگيري و حافظه فضايي قرار گرفتند. داده ها با آزمون هاي آماري تي مستقل، آنواي يك طرفه و آزمون تعقيبي LSD تحليل شدند. يافته ها: نورهارمان به صورت وابسته به دوز يادگيري فضايي را در موش ها بهبود بخشيد. اختلاف گروه نورهارمان 4 ميلي گرم بركيلوگرم با گروه شاهد در روز دوم معني دار بود. همچنين نورهارمان باعث بهبود حافظه فضايي شد، دوزهاي كم آن حافظه را بيش از دوزهاي بالا، بهبود بخشيد. اختلاف گروه هاي نورهارمان (2 ميلي گرم بركيلوگرم) و (4 ميلي گرم بركيلوگرم) معني دار بود. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، نوروهارمان به عنوان يك ماده درون زاي فعال، ممكن است در تعديل يادگيري و حافظه نقش مهمي داشته باشد.

Background: The exogenous and endogenous B-carbolines, and some of their metabolites have a stimulating effect on the dopaminergic system. B-carbolines can also improve learning and memory while increase hippocampal dopamine levels and dendritic and synaptic proliferation. Objective: The aim of this study was to investigate the effects of chronic administration of norharman on spatial learning and memory in rats. Methods: In this experimental study, 48 female wistar rats were randomly divided into control, alchohol and 4 norharmane groups. The control group were received no treatment. In alchohol and norharman groups, rats were received 0.2 ml alchohol or 1, 2, 3 or 4 mg/kg norharman intraperitoneally for 5 days before tests and 5 days during tests. All rates were tested for spatial learning and memory in the Morris water maze. Data were analyzed using student T-test, one way ANOVA and LSD as post hoc test. Findings: Norharman improved spatial learning in a dose dependent manner. The difference between the 4 mg/kg norharman group and the control group was statistically significant in the 2nd day. Norharman also improved spatial memory in which lower doses improved spatial memory more than higher doses. The difference between the 2 mg/kg and 4 mg/kg norharman groups was statistically significant. Conclusion: With regards to the results, norharman as an endogenous bioactive molecule, might have a key role in the modulation of learning and memory functions.