تاثير درمان شناختي- رفتاري بر ميزان نشانه هاي آسيب شناسي رواني و رفتارهاي پُر خطر زندانيان

Effects of cognitive behavioral therapy on psychopathological signs and high risk behaviors in prisoners

زمينه: زندانيان به عنوان يك گروه آسيب ديده و مستعد آسيب هاي بيش تر، به مداخله هاي رواني- اجتماعي به منظور بازيابي سلامت اجتماعي و رفتاري نياز دارند. پژوهش هاي انجام شده در اين زمينه موثر بودن اين گونه مداخله ها را نشان داده اند. هدف: مطالعه به منظور تعيين اثر درمان شناختي- رفتاري بر ميزان نشانه هاي آسيب شناسي رواني و رفتارهاي پُر خطر در زندانيان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مداخله اي در سال 1391 بر روي 200 نفر از زندانيان زندان مركزي قزوين (بدون اختلال هاي شديد روان پزشكي و اختلال سو مصرف و وابستگي به مواد) انجام شد كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. پرسش نامه هاي نشانه هاي بيماري تجديد نظر شده، 90SCL- با ضريب روايي93/0 و پايايي 85/0 و پرسش نامه سلامت عمومي GHQ با ضرايب پايايي و روايي 85/0 و 92/0 شدند. گروه مداخله به مدت 6 ماه تحت درمان شناختي- رفتاري بود و مجدداً پرسش نامه هاي مذكور براي هر دو گروه تكميل شد. يافته ها: بين دو گروه مداخله و شاهد در تمامي ابعاد آسيب شناسي رواني تفاوت معني دار آماري وجود داشت و در بُعد افسردگي تفاوت معني دار در سطح 02/0 بود. در متغير رفتار پُر خطر بين دو گروه تفاوت معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: بسياري از افرادي كه تحت درمان شناختي- رفتاري بودند، پس از پايان روان درماني به نشانه هاي خود توجه بيش تري كرده و آن ها را بيش تر از قبل برآورد كردند و نشانه هاي آسيب شناسي در آن ها بيش تر شد. به طور كلي اجراي روان درماني توانست ميزان سلامت عمومي زندانيان را بالاتر ببرد.

Background: Prisoners as a damaged group and a susceptible group for more pathologies, need psycho-social interventions to recover social and behavioral health. Previous studies conducted in this area have demonstrated the effectiveness of such interventions. Objective: The aim of this study was to determine the effects of cognitive behavioral therapy on psychopathological signs and high risk behaviors in prisoners. Methods: This interventional study was conducted on 200 prisoners of Qazvin central prison (without diagnosis of severe psychological disorder and substance abuse) that were selected by simple random sampling during 2012. They completed the Symptom Checklist-90-Revised (SCL-90-R) inventory (validity: 0.93; reliability: 0.85) and the General Health Questionnaire (GHQ) (validity: 0.85; reliability: 0.92). The 6 month interventions were based on cognitive-behavioral therapy in the intervention group. Then, the SCL-90-R and GHQ were completed as secondary outcome measures. Findings: There were significant differences in all psychopathological aspects between intervention and control groups. There were no significant differences in high risk behaviors between two groups. Conclusion: After psychotherapy, most subjects in intervention group paid more attention to their symptoms, estimated them more than before and their psychopathological signs were increased. Generally, psychotherapy could increase the general health status of the prisoners.