بررسي سياست هاي تنظيمي توسعه كارآفريني اجتماعي با رويكرد تطبيقي

Review of Regulatory Policies for Development of Social Entrepreneurship with a Comparative Approach

كارآفريني اجتماعي، ايجاد راه‌حل‌هاي نوآورانه‌ به منظور رفع مشكلات اجتماعي و بسيج ايده‌ها، ظرفيت‌ها، منابع و مقررات اجتماعي مورد نياز براي تغييرات اجتماعي است. با توجه به چالش هايي كه كارآفرينان اجتماعي با آن روبه رو هستند، نيازمند تدوين سياست‌هاي حمايتي مناسب مي‌باشد. بررسي اين نوع سياست‌ها دركشورهاي پيشرو در توسعه‌ي كارآفريني اجتماعي، به تدوين سياست هاي حمايتي تنظيمي توسعه ي كارآفريني اجتماعي در ايران كمك مي كند. اين تحقيق با هدف شناسايي سياست هاي تنظيمي توسعه ي كارآفريني اجتماعي بر اساس روش تحقيق كيفي و با رويكرد مقايسه ي تطبيقي، در 6 كشور ژاپن، آمريكا، سويد، بريتانيا، استراليا و تايوان انجام شده و چارچوبي كلي از ابعاد و شاخص‌هاي سياست‌هاي تنظيمي توسعه‌ي كارآفريني اجتماعي در كشورهاي منتخب ارايه شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد سياست‌هاي تنظيمي در كشورهاي مورد مطالعه در چهار زمينه‌ي حمايت‌هاي مالي، برنامه‌ريزي ملي و منطقه‌اي، اصلاح قوانين و ساختارهاي اداري و حمايت‌هاي مشاوره‌اي تدوين و اجرا شده‌اند. سياست‌گذاران و مديران اجرايي كشور، با استفاده از نتايج اين مطالعه مي‌توانند ضعف‌هاي كنوني حوزه‌ي سياست‌گذاري كارآفريني اجتماعي را شناسايي كرده و سياست‌هاي مناسب توسعه‌ي كارآفريني اجتماعي در كشور را تدوين كنند.

Social entrepreneurship will create innovative solutions to solve critical social problems and mobilize the ideas, capacities, resources and social regulations needed for social changes. Development of social entrepreneurship will undoubtedly play an important role in economic development, but because of social challenges that entrepreneurs have to cope with, it needs regulatory policies. Review of these policies in developed countries could help to formulate regulatory policies towards social entrepreneurship development in Iran. The aim of this study is to identify the regulatory policies of social entrepreneurship development with a comparative approach. For this purpose, the six countries of Japan, America, Sweden, Great Britain, Australia and Taiwan have been selected. An overall framework of dimensions and indicators of regulatory policies of social entrepreneurship development in selected countries was presented. The findings of this study indicate that regulatory policies of social entrepreneurship development in these countries have been implemented in four groups: financial support, national and regional planning, rules modification and consulting support. the Iranian social entrepreneurship policy makers could benefit from these results to identify the barriers in the way of social entrepreneurship policy-making and formulate the appropriate policies of social entrepreneurship development in Iran.