خصوصيات روان‌سنجي نسخه فارسي پرسشنامه شادكامي آكسفورد در دانشجويان

Psychometric Properties of Farsi Version of the Oxford Happiness Questionnaire among College Students

زمينه: در سال‌هاي اخير پژوهش در حيطه روان‏شناسي مثبت افزايش يافته است. بنابراين، بررسي خصوصيات روان‌سنجي ابزارهاي پركاربرد در اين حيطه از جمله شادكامي بسيار حايز اهميت است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي خصوصيات روان‌سنجي نسخه فارسي پرسشنامه شادكامي آكسفورد در دانشجويان بود. روش: بدين منظور نمونه‌اي شامل 428 دانشجو با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‏اي انتخاب شدند و به پرسشنامه شادكامي آكسفورد، پرسشنامه شخصيتي آيزنك، مقياس رضايت از زندگي، مقياس عزت نفس روزنبرگ و پرسشنامه افسردگي بك پاسخ دادند. يافته‌ها: ضريب آلفاي كرونباخ و ضريب پايايي بازآزمايي در كل نمونه به ترتيب 90/0 و 79/0 به دست آمد. نتايج تحليل عاملي اكتشافي نشان داد كه پرسشنامه از شش عامل رضايت از زندگي، كارآمدي، احساس خوشي، عزت نفس، اجتماعي بودن و بهزيستي تشكيل شده است. نتايج تحليل عاملي مرتبه دوم نشان داد كه ساختار عاملي پرسشنامه، تك عاملي است. همچنين ضرايب روايي همگرا و واگراي پرسشنامه در حد بالا و قابل قبولي بود. بين دختران و پسران از لحاظ شادكامي تفاوت معني داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين است كه نسخه فارسي پرسشنامه شادكامي آكسفورد در جامعه دانشجويان از خصوصيات روان‌سنجي قابل قبولي برخوردار است و مي‌توان از آن به عنوان ابزاري پايا و روا در پژوهش‏هاي روانشناختي استفاده كرد.

Background: In recent years, the number of researches in the field of positive psychology has increased. Therefore, studying psychometric properties of the most widely used tools in this field, like happiness, is of a great importance. Objective: The present study aimed at exploring the psychometric properties of Persian version of the Oxford Happiness Questionnaire among college students. Method: Using multi-stage random sampling, 428 subjects were selected among college students and the Oxford Happiness Questionnaire, the Eysenck Personality Questionnaire, the Life Satisfaction Scale, the Rosenberg Self-Esteem Scale and the Beck Depression Inventory were distributed among them. Results: Cronbach’s alpha and test-retest coefficient for the whole sample were respectively 90% and 79%. The results of exploratory factor analysis showed that the questionnaire was involving six factors: life satisfaction, efficacy, happiness, self-esteem, sociability and well-being. The results of the confirmative factor analysis indicated that the factorial structure of the questionnaire was one-dimensional. Moreover, the coefficient of convergence and divergence validity for questionnaire was high and acceptable. There was no significant difference between males and females in happiness. Conclusion: The findings attested to the fact that the Persian version of the Oxford Happiness Questionnaire had acceptable psychometric properties and could be used as reliable and valid instrument in psychological researches.