ساخت و اعتباريابي مقياسي براي سنجش بهره‏وري آموزشي اعضاي هيات علمي

Construction and Validation of a Scale for Measuring Educational Efficiency of Faculty Members

هدف: پژوهش حاضر به دنبال شناسايي عناصر تشكيل دهنده بهره‏وري آموزشي اعضاي هيات علمي، ساخت و اعتباريابي مقياس سنجش بهره‏وري آموزشي اعضاي هيات علمي بوده است. روش:آميخته (استفاده از گروه كانوني و روش تحليل عاملي). جامعه آماري اين تحقيق عبارتند از: اعضاي هيات علمي پيماني، رسمي- آزمايشي و رسمي ـ قطعي (زن و مرد) شاغل در دانشكده‏هاي ده‏گانه علوم انساني دانشگاه تهران در سال تحصيلي 87-1386. نمونه مورد مطالعه براساس روش تصادفي طبقه اي به تعداد 200 نفر انتخاب شدند. تعدادي از پرسشنامه‏هاي عودت داده شده به علت نقص در داده‌ها كنار گذاشته شدند. در نهايت 137 پرسشنامه تكميل شده مورد بررسي وتحليل قرار گرفت. تهيه مقياس سنجش بهره‏وري آموزشي اعضاي هيات علمي در سه مرحله به شرح زيرانجام شد: الف) تحليل نتايج حاصل از مطالعه پيشينه تحقيق براي بدست دادن مولفه هاي تشكيل دهنده بهره‏وري آموزشي.ب) تهيه گويه‏هاي پرسشنامه براي اجراي اوليه.ج)اجراي نهايي واعتباريابي مقياس سنجش بهره‏وري آموزشي: پس از اجراي مراحل اول و دوم پژوهش، با اجراي مقدماتي پرسشنامه بر روي نمونه محدودي از جامعه آماري و تجزيه و تحليل نتايج بدست آمده اصلاحات لازم در نسخه اوليه پرسشنامه به عمل آمد. پيش نويس اوليه نسخه اصلاح شده براساس نظر تيم پژوهشي و چند تن از صاحبنظران سنجش، تهيه شد. حاصل اين مرحله از پژوهش تدوين ابزار نهايي براي اجراي مرحله ميداني پژوهش بود.ضريب اعتبار مجموعه سنجه هاي مقياس از طريق آلفاي كرانباخ به ميزان 92/0 محاسبه شد. جهت بررسي روايي مقياس ازتحليل عاملي به روش مولفه هاي اصلي استفاده شده است. يافته‌ها: حاصل اين تحقيق شناسايي عناصر تشكيل دهنده بهره‏وري آموزشي در 8 دسته مي‌باشد. همچنين مقياسي در42 گويه ساخته شد كه با استفاده از آن مي‌توان بهره‏وري آموزشي اعضاي هيات علمي را اندازه گيري و در سطح گروه آموزشي و دانشكده مورد تحليل قرار داد. اين مقياس 65 درصد واريانس كل متغير مورد نظر را تبيين مي‌كند.

Objective: The present study aims at identifying the components of educational efficiency of faculty members, and construction and validation of a scale for measuring their educational efficiency. Method: A mixed method was used (focus groups and factor analysis). The population consisted of faculty members (contractual, formal-probationary, and formal-permanent) working at 10 Humanities Faculties at the University of Tehran during the academic year 2007-08. The sample (size=200) was selected using stratified random sampling. Some questionnaires were excluded due to inadequate data. Finally, 137 complete questionnaires were analyzed. Faculty Member’s Educational Efficiency Scale was prepared in three stages as follows: 1) Analysis of results from previous studies for identifying the components of education efficiency; 2) Preparation of questionnaire items for initial implementation; 3) Final implementation and validation of educational efficiency scale After the first and second stages, the questionnaire was initially implemented in a small sample group, and the results were used to make the necessary revisions in the basic version of the questionnaire. The initial draft of the revised version was developed considering comments from the research team and measurement experts. The result was a final instrument intended for field research. The validity coefficient of scale measures was 0.902 using Cronbach’s alpha. To determine the validity of the scale, principal components factor analysis was used. Findings: The result of the study was the identification of the components of educational efficiency in eight categories. In addition, a 42-item questionnaire was developed to measure the educational efficiency of faculty members at the level of departments and faculties. The scale explains 65% of the total variance of the variable.