ارتباط بين بهره گيري از مهارت هاي فردي مديريت زمان با رضايت از نحوه ي گذران وقت در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي زاهدان

Relationship between Use of Time Management Skills and Satisfaction with Spending Time among Students of Zahedan University of Medical Sciences.

زمينه و هدف: بهره گيري از مهارت هاي فردي مديريت زمان از مهم ترين مهارت هاي مورد نياز هر دانشجو براي كسب موفقيت هاي علمي است. اين پژوهش با هدف مطالعه ي ميزان بهره گيري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي زاهدان از مهارت هاي فردي مديريت زمان و تعيين ارتباط آن با رضايت آنان از نحوه ي گذران وقت انجام شد. روش بررسي: در يك مطالعه ي توصيفي- مقطعي در سال 1389 در دانشگا‌ه علوم پزشكي زاهدان 332 دانشجوي نمونه ي تحقيق به روش طبقه اي نسبتي و در طبقات به صورت تصادفي منظم انتخاب شدند. بهره گيري از مهارت فردي مديريت زمان در چهار حيطه با استفاده از پرسشنامه‌ بررسي شد. روايي و پايايي پرسشنامه ارزيابي شد. يافته ها: دانشجويان از نظر بهره گيري از مهارت هاي فردي مديريت زمان در حد متوسط به پايين بودند. در حيطه ي برنامه ريزي زماني بهره گيري بهتر و در حيطه ي پايبندي به اجراي برنامه بهره گيري ضعيف تر داشتند. از نحوه گذران وقت رضايت نسبي داشتند. بين ميزان بهره گيري دانشجويان از مهارتهاي فردي مديريت زمان و رضايت از نحوه ي گذران وقت ارتباط معني دار وجود داشت. دانشجويان دانشكده ي توانبخشي بهره گيري بهتر و دانشجويان دانشكده ي بهداشت بهره گيري ضعيف تر داشتند. بهره گيري دانشجويان دختر بهتر از پسر بود. نتيجه گيري: با توجه به بهره گيري متوسط به پايين دانشجويان از مهارت هاي مديريت زمان، و ارتباط آن با رضايت شان، برنامه ريزي در جهت بهبود مهارت مديريت زمان و بالتبع افزايش رضايت در ميان دانشجويان ضروري به نظر مي رسد

Background and Objective: Using personal time management skills is one of the most important factors in academic achievement. Students can use it to plan and organize their time schedule . This study was performed to investigate using personal time management skills and its relationship with time spending satisfaction. Materials and Methods: This cross-sectional descriptive-analytic research was performed in 2010 with 332 students of Zahedan University of Medical Sciences. Samples were selected through stratified sampling and in each category by systematic sampling. A questionnaire was used to measure students’ time management skills in four aspects. Validity and reliability of the questionnaire was assessed. Data were analyzed by SPSS software. Results: Students’ personal time management skills was from moderate to low. Students’ performance was better in time planning aspect and poorer in commitment to implementing aspect. Students’ were relatively satisfied with time management. There was a significant relationship between students’ personal time management skills and students’ time satisfaction. Students of School of Rehabilitation Sciences were the best and students of Health School were the poorest in time management. Female studentsʹ scores were higher than those of males. Conclusion: Students’ personal time management skills were less than average. Thus, it seems necessary to plan for improving studentsʹ time management skills in order to enhance their satisfaction.