جايگاه قرب الهي در تربيت اخلاقي

The Position of Nearness to God in Moral Education

پژوهش حاضر به‌منظور بررسي جايگاه قرب الهي در تربيت اخلاقي و با تاكيد بر آموزه‌هاي ديني انجام پذيرفته است. مكاتب مختلف براي تربيت اخلاقي اهداف متفاوتي بيان كرده‌اند؛ اما نظام معرفتي اسلام «قرب الهي» را هدف نهايي تربيت اخلاقي معرفي مي‌كند. در اين نوشتار، براي تبيين مفهوم قرب الهي و رابطه آن با تربيت اخلاقي، مفهوم و مصداق سعادت، و نيز نقش ولايت در كمال نهايي و سعادت انسان بررسي مي‌شود؛‌ سپس با تبيين قرب الهي كه مصداق حقيقي سعادت شمرده مي‌شود، ملاك نياز به وجود اهل‌بيت(ع) به عنوان ابزار رسيدن به تربيت اخلاقي مطرح مي‌گردد. در اين پژوهش از روش توصيفي ـ تحليلي براي تبيين گزاره‌ها و رابطه ميان قرب الهي و تربيت اخلاقي استفاده كرده، منابع كتابخانه‌اي ابزار پژوهش قرار گرفت.

The present paper was conducted with the aim of investigating the position of nearness to God in moral education and with emphasis on religious teachings. Different schools define different aims for moral education, but epistemic system of Islam defines "nearness to God" as the final aim of moral education. The present paper studies the concept and instance of felicity and the role of guardianship in manʹs final perfection and felicity in order to elaborate on the concept of nearness to God and its relationship with moral education. Then it proposes the parameter of need for infallible Imams (peace be upon them) as a means of achieving moral education, by explaining nearness to God which is the real instance of felicity. In this paper which uses library sources as its tools, a descriptive-analytical method is used to explain the propositions and the relationship between nearness to God and moral education