اثربخشي آموزه هاي مبتني بر ارزش‌شناسي اسلامي در افزايش رضايت زناشويي زنان متاهل

The Effectiveness of Teachings Based on Islamic Axiology on Increasing Marriage Satisfaction of Married Women

هدف كلي نوشتار حاضر تعيين اثربخشي آموزه‌هاي مبتني بر ارزش‌شناسي اسلامي بر افزايش رضايت زناشويي زنان متاهل است. جامعه پژوهش پيش‌ رو را همه مراجعان مركز مشاوره «باب‌الحوايج» شهرستان ميبد تشكيل مي‌دادند كه از ميان آنان 24 نفر به‌صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل (دوازده نفر در هر گروه) جاي‌گزين شدند. اين پژوهش از نوع مطالعات نيمه‌تجربي پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل و پيگيري است. به شركت‌كنندگان گروه آزمايش هر هفته دو جلسه نود دقيقه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اي (به‌مدت ده جلسه) آموزه‌هاي مبتني بر ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ارزش‌شناسي اسلامي در زندگي زناشويي داده شد؛ به شركت‌كنندگان گروه كنترل هيچ‌گونه آموزشي ارايه نشد. هر دو گروه يك‌بار پيش از انجام آزمايش، يك‌بار بلافاصله پس از پايان آزمايش و ‌بار ديگر يك ماه پس از انجام مداخلات، فرم كوتاه آزمون رضايت زناشويي «انريچ» را تكميل كردند. سرانجام، داده‌هاي جمع‌آوري شده به‌كمك تحليل «كوواريانس چندمتغيره»(مانكوا) تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه آموزه‌هاي ارزش‌شناسي اسلامي بر افزايش رضايت زناشويي شركت‌كنندگان گروه آزمايش تاثير معنا‌داري داشت و اين افزايش در مرحله پيگيري نيز حفظ شده بود. با توجه به يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه ارايه آموزه‌هاي مذهبي مبتني بر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ارزش‌شناسي اسلامي شيوه مناسبي براي افزايش رضايت زناشويي زوج‌هاست، البته بايد دقت داشت كه افراد، تحت تاثير برداشت‌هاي فردي خود از ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ارزش‌شناسي اسلامي قرار نگيرند.

The general aim of the present paper is to determine the effectiveness of teachings based on Islamic axiology on increasing marriage satisfaction of married women. The statistical population includes all individuals who visited the counseling center of "Bab al-Havaʹj" in Meybud, among whom 24 individual were randomly selected and divided into an experiment and a control group (12 individuals for each group). It is a kind of semi-experimental research with pretest and posttest taken by control group, and a follow up. The experiment group received 10 sessions of training (two sessions for each week) on the teachings based on Islamic axiology in joint life, but control group received no training. Both groups completed the short form of Enrich questionnaire of marriage satisfaction three times: first before experiment, second immediately after experiment and third one month after intervention. The data were gathered and analyzed by "multivariate covariance" (MANCOVA). The results show that teachings of Islamic axiology has significant effect on increasing marriage satisfaction of experiment group and this effect continues in follow up period. Given the research findings, it can be concluded that offering religious teachings based on Islamic axiology is a proper method to increase couplesʹ marriage satisfaction. However, it should be taken into consideration that individuals are not under the influence of their personal understandings of Islamic axiology.