ترميم شكستگي‌هاي ديستال راديوس به روش جااندازي بسته و فيكساسيون خارجي با و بدون پين‌گذاري

Radiographic outcomes of distal radius fractures treated by close reduction and external fixation with and without percutaneous pins

زمينه: براي درمان شكستگي‌هاي خردشده ديستال راديوس، فيكساتور خارجي يك روش درماني مناسب مي‌باشد ولي در مورد پين‌گذاري همزمان با فيكساتور اتفاق‌نظر وجود ندارد. هدف از اين تحقيق، مقايسه نتايج درمان شكستگي‌هاي خردشده ديستال راديوس با جااندازي بسته و فيكساتور خارجي با و بدون استفاده از پين بود. روش‌ها: اين مطالعه آينده‌نگر بر روي 62 بيمار با شكستگي ديستال راديوس تايپ III فرناندز انجام گرفت. درمان به دو روش جااندازي بسته و فيكسانور خارجي (30 بيمار) و جااندازي بسته، فيكساتورخارجي و پين‌گذاري در ديسال راديوس (32 بيمار) انجام شد. راديوگرافي رخ و نيمرخ مچ دست قبل از عمل، يك هفته، 3 هفته و 3 ماه بعد از عمل گرفته شد. يافته‌ها: بين دورسي فلكشن مچ دست در گروه پين (2/9±5/43) و بدون پين (9/6±3/41) تفاوت معنادار نبود (099/0 =P). ميانگين پالماز فلكشن در گروه بدون پين 6/10±3/48 و گروه پين 6/8±8/50 درجه بود (041/0=P). ميانگين حركت مچ به خارج در گروه بدون پين و با پين به‌ترتيب 3/16 درجه و 2/17 درجه و حركت به داخل در دو گروه به‌ترتيب 22 درجه و 6/23 درجه بود. ميانگين اختلاف طول راديوس در گروه با و بدون پين به‌ترتيب 5/1 و 6/1 ميلي‌متر بود. همچنين بين ايندكس‌هاي راديوگرافي Radial Inclination و Volar Tilt نيز در دو گروه اختلاف معنا‌دار ديده نشد. نتيجه‌گيري: در شكستگي‌هاي خردشده ديستال راديوس كه با فيكساتور خارجي درمان شدند گذاشتن پين‌هاي اضافي، كمكي به ثابت كردن بيشتر و نتايج بهتر شكستگي نمي‌كند.